Verdomme !
Het snerpt door mijn hoofd
die weg, die kronkels, het
zwaailicht blauw, dat krassende
geluid, die scherven, overal
is er misschien nog slipgevaar,
gewoon een stranden, vlak voor het
einde, een klein beetje tijdloos,
geen vangrail, maar de invoegstrook
zomaar een vraag, dat is toch niet
teveel gevraagd, schenk dan verdomme
dat laatste glas nog een keer half vol,
de glasbak staat toch op de hoek,
kan er lopend naar toe, mag ik deze
later vullen, een paar dagen later
maar, dat is verdomme toch niet
te veel gevraagd ...
Geplaatst in de categorie: verdriet