Zij fluistert stilte .....
Wanneer ochtend geen nieuwe morgen
meer is en de nacht haar vals licht ontwijkt
ademen uren in alle rust de tijd in en uit
de wind waait tijdloos door alle dagen
glimlachend schrijdt de klok wijselijk
voorbij verloren gewaand verlangen
waar het gewonde hart weken snijdt
splijt een eerste narcis de aarde in licht
bevroren grond, haar hart zoekt juist
de dageraad, terwijl groene bladeren
zacht gevouwen langs haar ranke lichaam
de eerste warme dag begroeten, spelen
trompetklanken de tonen die zij niet
meer wilde horen, toch heft zij haar
gezicht naar het licht en fluistert
stilte …
Geplaatst in de categorie: verdriet