Hartenkreten

hartenkreet (nr. 12.800):

Dág huis...

Dag huis...

Dag huis, we gaan je nu verlaten,
noodgedwongen, niet van harte, ik
kén je, ál je hoeken, ook de gaten
als m'n broekzak.

Nooit liet je me in de steek, de
warme deken van 'k ben thuis,
overviel me immer bij 't omdraaien
van de sleutel...

Heel wat momenten heb je meegemaakt,
leuke, saaie, lieve, speelse,
't bonken op de trap als een puber
weer eens in brand vloog, 't slaan
van de deuren, niets was je te dol.

Maar huis, mét hart, weet je,
de eigenares schiet vól in de
wetenschap je in te ruilen voor een
ánder.

We zullen je missen en moeten gaan
proberen van een ánder huis een
nieuw thuis te maken, wat denk je
zouden we het kunnen leren?