HET GEHEIM
Spelend op straat met je bal in je hand
Wachtend op het buurjongetje van de overkant
Niet wetend wat je precies te wachten staat
En wat er allemaal nog komen gaat
Je bal rolt weg, een man pakt hem op
Lacht vriendelijk en geeft je een schouderklop
Zeg, ik weet ook nog wel een leuk spelletje voor jou
Kom maar snel met me mee naar dat leegstaande gebouw
Je trapt er in en loopt enthousiast achter de man aan...
Hij geeft je een klap, op je wang rolt een traan
Je bent bang, waarom liegt die man tegen mij
De man komt langzaam aan dichterbij
Als hij klaar is met zijn daad laat hij je achter in het lege gebouw
Niet snappend waarom hij die nare dingen deed bij jou
Je veegt je traantjes af en zoekt paniekerig om je heen
Naar je bal die plots in het niets verdween
Snel ren je terug waar je buurjongetje op je wacht
Je schaamt je, vertelt aan niemand dat je bent verkracht
Nog steeds loop je rond met een geheim dat je het liefste vergeet
Omdat niemand mag weten wat die man met je deed...
[dit gedicht heb ik geschreven voor Manuela]
Inzender: anoukbruinsma@hotmail.com, 17 mei 2005
Geplaatst in de categorie: geweld