nostalgie

Goudgeel de zon over het koren
waarvan de halmen wiegen in de wind
aan de horizon de spitse toren
van het kerkje, waar het dorpje zich bevindt.

Het is een heel mooi plekje
verborgen in de natuur
de huisjes zijn wit-groen met een hekje
en je vriend dat is je buur.

Het is er heel goed toeven
in dat dorpje ver van hier
de mensen doen rustig aan en hoeven
niet zo nodig drukte en vertier.

Ze voelen zich met elkaar verbonden
in vrijheid weliswaar
een hechte gemeenschap, en zij stonden
waar nodig voor een ieder klaar.

De zon gaat onder en tovert het veld
met koren in een gloed puur goud
En het dorpje verdween, zo staat vermeld
Mét de tijd, die goed was en oud.

verlangen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 488