Ode aan de stad Groningen.

Mijn stad, hier ben ik herboren,
en heb aan jou mijn hart verloren,
jij geeft me altijd het goede gevoel,
jij bent niet het middel, jij bent ook het doel,
Als ik eenzaam door je straten dwaal,
vertelt elke gevel zijn eigen verhaal...
jij geeft me de warmte die ik zoek,
een stadje uit een sprookjesboek.

De mensen die haasten zich meer en steeds meer,
en hebben geen tijd te verliezen,
ze zien in de drukte jouw schoonheid niet meer,
maar jij houdt ze goed in de smiezen,
de fietsers, de auto's, gejakker, gejaag,
maar jij blijft de rust bewaren,
een rots in de branding, gisteren, vandaag,
een stad met grijze haren.

Voorlopig wil ik niet meer bij je vandaan,
we hebben een band gekregen,
je hebt zo je plekje in mijn bestaan,
we hebben gepraat en gezwegen,
want kom ik weer thuis na een lange reis,
dan zie ik het al in de verte:
jouw Olle Grieze is de mooiste kleur grijs,
jouw taal de meest allerte.

Wanneer ik in jouw armen slaap,
dan voel ik mij geborgen.
En als ik met je wakker wordt,
begint een nieuwe morgen.

Schrijver: Katja Zwezerijnen, 6 september 2005

katjadetweedames.nl

Groningen Olle Grieze stad

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 750