In dit sterverlichte uur
Geen mens zal ons
ooit storen
op de magische plek
langs de rivuier
waar zuiderwind waait
een koele zomerbries
door jouw
zilverzachte haren
ik raak jouw groene ogen
even lichtjes aan
jij voelt je verblind
door dit nachtelijk elfenkind
in dit sterverlichte uur
vrijen wij ongezien
in gedachten van gevoel
beider ziel smelt samen
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
liefde 2.0 met 3 stemmen 
471
471
Geef je reactie op deze inzending:
(iemand hier is gek op vieren) is voor dit gedicht veel te weinig.