Wind
De wind waait mij
ver weg
van hier
over uitgestrekte vlaktes
van onbestemd
verlangen
ik wacht
waar de wind mij waait
aan de oplichtende horizon
is de dageraad
slechts een manestraal
ver weg
ze waait
over onbereikbare
bergtoppen
laat sporen na
in de bedding
van de rivier
er waait
zomaar ineens
een andere wind
geeft een rimpeling
in het stilstaand
water
moe gewaaid
keer ik terug
de wind
gaat liggen
in zijn
thuishaven
Geplaatst in de categorie: filosofie