Vrede met mezelf
ik zocht mezelf
alleen, in de stilte
maar het klikte niet zo goed
vervreemd als ik was
na jaren lang dwalen
tot ik wat verder keek
dan mijn eigen spiegelbeeld
ging graven in de puinhopen
van mijn verleden
toen vond ik tussen mijn eerste rimpels
wat restjes vreugde en vrolijkheid
hoorde ik als een echo
mijn spontane lach
daarna kwamen de tranen
de weemoed om wat ik verloren waande
nu genees ik langzaam
mijn ogen richten zich
weer op de toekomst
misschien wat onzeker
maar toch kraakhelder
kleine luchtbelletjes
sieren mijn gedachtengang
van daarstraks tot morgen
speels, verward en moeilijk
maar rechtstreeks uit
de diepte van mijn hart
dat toch dankbaar is om dit leven
ik sluit vrede met mezelf
Geplaatst in de categorie: emoties