Weerzien

Hij loopt daar gebogen
Zijn schouders afgezakt
Zomaar in de regen
Ik herken zijn houding
Iets van vroeger komt boven
Tussen liefde en afscheid
Zijn jas net iets te groot
Hoofd naar beneden gericht
Ik zie zijn handen als vuisten
Verkrampt net als die ene keer
Toen hij elke deur dicht deed
En mij alleen achterliet in tranen
Ik volg hem in zijn voetafdrukken
Een spoor van wat eens was geweest
Achtergelaten op de Herengracht
Waar we volop dansten en genoten
Elkaar vonden in alles wat mooi was
Ik versnel mijn stappen kom dichterbij
Mijn hand raakt zijn natte schouder
Langzaam kijkt hij om ogen raken elkaar
Hij staart kijkt door me heen verschrikt
En ik kan niets meer ik huil geruisloos
Mijn benen zijn van elastiek ik tril
Zachtjes streelt hij mijn gezicht
Likt mijn tranen weg ik voel zijn adem
Hij friemelt aan mijn zweterige handen
En kust onhandig mijn voorhoofd
Dan draait hij zich om en loopt weg
Gebogen schouders gebalde vuisten
En ik blijf staan tot hij is verdwenen
Zomaar in de regen op de Herengracht
Waar eens de zon altijd scheen

Schrijver: car, 25 november 2005

carlayes9hotmail.com

liefde emoties afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 44 stemmen 1.430