Middernacht, 15 op 16 december 2004
Waar komt het vandaan?
Waarom laat ik me er zo in meeslepen?
Het lijkt wel een drang om vast te houden aan die negativiteit.
Het lijkt wel aantrekken en afstoten tegelijkertijd.
Het is mijn minderwaardigheidsgevoel en mijn grootsheidzwaanzin.
De nietigheid in het geheel en de grootheid van het leven op zich.
Het is de nacht die mij blijft achtervolgen in mijn leven.
En ik sleur altijd degene die ik het meest lief heb er in mee.
Jij bent de enige bij wie ik de onvoorwaardelijkheid voel,
Die kans geeft op overleven.
In deze bui wil ik nabijheid, maar ik creëer afstand.
En wat ik niet kan krijgen zou ik kunnen breken.
Ik zou kunnen breken wat ik het meest lief heb van alles.
Het diepste zwart in mijn zijn.
De plek waar alle weggestopte gevoelens huizen
Van haat, wraak en zelfzucht,
Opzettelijk pijn doen...
Het slechte van de mens zit ook in mij.
Het doet me pijn om mens te zijn.
Geplaatst in de categorie: emoties