de volgende dimensie

Net buiten m'n zicht
kronkelt ongeziene essentie
de riolen in en
sprint met 'n knipoog
mijn verstand uit 't wiel

Intussen knikkebolt
de versufte tijd achter
de dubbelbeglaasde mensheid
en blijft het
langzaam middag worden

Terwijl 'k oversteek
kijk ik verbluft toe
hoe de zon aan
mijn kant van de straat
blijft schijnen en me
schunnig
een vervlogen snuifje
wolk aanbiedt

Schrijver: Frederik Peeraer, 6 december 2005

frederikpeeraerlycos.nl

wolk tijd mensheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 534