Sluipdagen

In stille haat tegen jezelf
ging de wereld ten onder
geen kleur tekende nog
jouw bestaan alleen
brede zwarte kloven

je ziet een beeld
als enkeldun
ben je breekbaar
maar de spiegelgestalte
houdt je handen niet vast

schreeuwend alle woorden
beefde je hart
bijna tartte je
de levensgeest
sproeide hij zijn adem

toch omwille van het stijgen
is jouw ziel diep afgedaald.

anorexia verdriet afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 960