Nog even en het is weer lente de tijd van het jaar dat bladeren de boomtakken weer groen inkleuren... Dat loopse katers je huis markeren met bittere geuren een vieze lauwe lentebries door de veehouder verpest die zijn akkertje volgiet met gistende koeienmest dat mijn vriendin gekleed gaat in steeds minder kleren en vreemde kerels op straat…

weer daalt de sneeuw als regen neer op wat geen mens meer kent het langgerekte pannendak de boom in kleine tuin een fiets beslaat de achterruit het kan me wat ik ga naar bed de sneeuw is weer gaan liggen…

Dakpannen zijn gesneuveld bomen sterk als reuzen, zijn geveld auto’s als miniatuurtjes opgepakt en elders neergekwakt alsof het niets voorstelt. Ons land in de ban van de storm, doden te betreuren die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren de zee, met monsterhoge golven het aanzien meer dan waard maar gevaarlijk. Niet bepaald…

De wind jakkert om mijn oren regen klettert in mijn gezicht haarslierten die wapperen loop maar achterstevoren en toch bevrijd van alle tijd alles wordt hemels weggeblazen rottende bomen losgerukt overal kapotte glazen helemaal voor niets geblazen auto's vallen van het viaduct het is maar een massaproduct maar in iedere mens, daar schuilt…

Goedemorgen beste meneer is het bij jou daar ook zo nat? We zijn besloten door Hollands weer in uitgaan komt zo de klad. De wind die rukt mij aan de haren de hond zelfs houdt zich stil alsof we mijlen van elkander waren stroomt water dat niet over-bruggen wil. Ontmoeting per mail in het hier en nu? is mijn betrouwbaarste paraplu.…

stoer winterjasmijn ik nog in mijn winterjas zij bloeit al dagen…

Op de laatste zondag van september loop ik langs de scheldekaai. Zonlicht ligt heel dun op 't water, twijfelend... Ik zie kinderen op het strand - blote voeten, kleren aan - één keer nog in deze zomer naar 't water van de Schelde gaan…

het land berust de winter riep de stilte tot getuige langs kale bomen tast ik de bermen af onkruid sluimert onaanaantastbaar als het is altijd hebben kraaien het recht op het laatste woord ik luister naar verdronken letters in de sloot…

Herfst met je warme kleuren je pracht en praal en gure wind, je zwoele herfstgeuren, waarin ik mezelf heel vaak vind. je uitgevouwen warme deken, geplaveid met liefde en geluk die voor altijd onafscheidelijk leken nee beiden konden niet meer stuk. Herfst met je bladerbedje gevuld met je prachtig levenslied, verguisd en ook bewonderd…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

bij het waaien van wolkenbrengende oostenwind ben ik haast bang om te kijken hoe het bladerrijk in de intense koude wordt ontdaan van haar groene sappen dit is echt doodgaan.. herfst omklemd in zacht geween o wrede dood, hoe kon je… het laatste zomerlicht zo verdonkeren sterven in argeloosheid sluipend door…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

als de donder bijna op de bliksem valt de wind nijdig raaskalt onder de luifel de regen tegen het rolluik slaat geen vogel nog een poot zet op het dak de herfst de eerste lansen werpt zal ik luisteren naar de babbelzieke regen tegen welke prijs hij samen met de wind dit hels geweld bekokstoofd heeft…

in het oosten kipt de zon de koele nacht over de muur klimt in de ladder van de bomen strooit bladgoud in de kruinen het is windstil de vogels mediteren er is nu sprake van migreren…

laag donderde de zon haar stralen de wereld in…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

Uw dagen zijn geteld. U hebt er nog eindeloos veel in het vizier. Waarom zou u stoppen? Uw rijk is gekomen zoals in de bijbel. Plots is het er. Niets kan u bedreigen. Waarom moet u dan opnieuw beginnen? De eeuwigheid maakt bang. Die is normaal voor na het leven, en ik leef nu. Mijn rijk is niet mijn doel. Wanneer dat is bereikt, is er…

de wind is gaan liggen, ik weet niet waar. de zon hangt in het hemelblauw en verwisselt als een goochelaar zovele druppels morgendauw voor duizenden kristallen. wielen draaien met de benen langs de ongelijke rand van een lila paars karpet, langs gestapelde reuzestenen: doch... géén Hun in bed. een vuurvlinder is geland op de top van…

Nevel En wat daaronder is Zo ijl, zo net niet Als kwijnend om een vreemd verdriet Straks misschien toch wat zon En fietsen bij windstil halfvijf En in het late avondlicht Stemmen en gelach Nog een keer Voordat het donker dan weer binnen mag.…

Kijk me een keer aan en verzin er wat woorden bij vertel een rustig verhaal of geef me minstens wat kleren Merci voor de bloemen het gezelschap het staat ons goed En waarom spreek je nu nog niet Zweeft jouw ijle schim van een wereld op het terras voorbij de mijne houdt tenminste mijn tenen warm…