Vergeet niet te leven, het duurt maar even Een vaak gehoorde raad Want aan het einde van ons kronkelend pad, wacht ons slechts een donker gat Het slijk van onze aarde is dan van geen enkele waarde Toch maakt de mens zich druk Denkt dat geluk is roem en geld Voor hem het enige dat telt…

hij heeft een IQ van 80 heeft dat zelf niet in de gaten maar waar ter wereld hij ook is ze verstaan hem in alle staten hij stroopt zijn mouwen flink omhoog zonder gemopper en muisjesstil doet hij deugdelijk het "eenvoudig" werk waar een "normaal" mens niet aan wil hij wordt uitgelachen en lacht mee er zit geen kwaad in deze man hij vertrouwt…

Hoogingenomen beklimt de haan de mesthoop op het plein. Broedkuikentjes, van schrik ontdaan, maken zich bang nederig klein. De hennen kakelen, uitgelaten : "Zie toch die knapperd! Zie zijn kam !" "Ssst ! Onze lieverd gaat nu praten" klokt de bazige kloek : "Silence, mesdames !" Hij schraapt zich luid zijn schorre pijp en spuit zijn…

Er was eens een keurig nette jonge dame ze hoefde zich nergens voor te schamen haar schoentjes altijd mooi gepoetst met de meest dure exclusieve schoenpoets ze ging dineren met een jongeheer van onberispelijk gedrag maar voor ieder komt een keer dat men toch wat anders dacht zij gingen samen twee aan twee keurig netjes hand aan hand liepen…

Rond Kerstmis komt het allemaal weer boven: De engeltjes, de herders en de stal, De goede wil, en ook het goed geloven, Dat Jezus alles wel weer klaren zal. Of moeten wij nu, meer dan ooit misschien, De krachten van onszelf weer laten zien.…

Er was eens....... Een heel mooi en dapper tropisch vogeltje, haar gekleurde veertjes parmantig en fijn. zij kon de hele grote wereld aan, want zij moest en zou de sterkste zijn... Niets bedreigde haar onbezorgd bestaan. Kwinkelerend zong ze, jolig en blij. overdag voor de zon, 's nachts voor de maan en 's middags voor haar mooie bruine…

In welke wendingen, in welke bochten wrong ik mij, om vluchtend te ontkomen aan hen die mij zochten, me wilden kwetsen, wilden verhoren, de waarheid uit me wilden wringen, het gaat ze toch niets aan al die geheimen, al die dingen. Laat mij met rust, laat me gaan, ik heb niemand toch ooit iets kwaads gedaan! Al de beweringen, al die geruchten…

Het moet me nu toch eindelijk van het hart dat ik het leedvermaak van snelsonnetten een wandluis vind die deze site besmet en die cynisch mensen uitlacht in hun smart Ik dacht dat dichten: rijm, vers, aforisme, intelligentie zoeken is, geen escapisme…

Sarcasme siert een mens niet. Het geeft vaak blijk van wantrouwen in de ander, het roept verzet op en het schept afstand. Wees liever af en toe ironisch; dan kan de ander ook meelachen...…

Reik mij mijn laatste avondmaal neem tienduims stalen spijkers met zware hamers, blindgedoekt; kom, nagel mij maar aan de paal. Wie rein van ziel, het hart verguld mag mij als eerste straffen; een groot genot, kom tref mij hard het is mijn eigen schuld. Want waarheid vormt een groot gevaar daar, schijnbaar heilig komen zij voorzien van…

Het uur van de waarheid. Wanneer, waar, waarom? Dat is de veelgestelde onbeantwoorde vraag. Wanneer brengt taal klaarheid? En niet woorden zoals waarom, met het ontwijkende antwoord, daarom. Wanneer is liefde, geluk en blijheid en niet in strijd met de werkelijkheid, omdat wij het aaneen breien, door de onduidelijkheid van onze taal.…

ik dicht u niets toe ik zou niet weten hoe maar dat ik dicht klap in de wetenschap een koe roept boe dat doet er niet meer toe herkauwen heeft geen zin etcetera, vul maar in…

de rook vormt blauwe kringen die mijn longen zacht doen zingen kringen om mijn ogen mijn lijf vol rook gezogen ik leef als in een grot mijn gedachten zijn beneveld de zintuigen kapot tot barstens toe gekneveld gekneveld en beroofd tegen wil en dank verdoofd rochelende fluimen tijd om op te ruimen om eens en voorgoed te stoppen met…

Het binnenoor doet me stil neigen Richting de grond onder de voet Die in m'n mond was blijven steken Zodat ik eventjes zou zwijgen Waarna ik weer wat lucht kon krijgen En fluisteren wat ik nog zeggen moet Met een lief woordje dat precies voldoet Aan wat we dagelijks bespreken In de verhalen die ooit dromen leken Over bestemming van de vijgen…

Je hoeft nergens meer aan te voldoen Je bent gewoon wie je bent Als je dat maar lang genoeg doet Raakt men er wel aan gewend Je van alle schaamte ontdoen Dat is tegenwoordig de trend Het gaat om de roem en om de poen Veel belangrijker dan talent…

Hoe gaat het met je? Is de vraag zonder inhoud Er schuilt geen warmte In het zogenaamde sociale onderhoud Het moet een gemakkelijk antwoord zijn Niet per se zijn wie je bent Anders stoor je misschien het refrein Dat men zo goed uit het hoofd kent En zelfs als men kan inproviseren Mag je niet omschrijven Waar men zich niet mee kan identificeren…

Wat een genot Enkel nog Nederlands op straat Prachtig uitgesproken Pure poëzie Iedereen het ABN onder de knie Niemand van de dichtkunst verstoken Als iedereen straks Nederlands praat Komt de volgende stap aan bod Iedereen moet lachen Enkel nog vriendelijke mensen op straat Een prachtige glimlach, witte tanden Puur geluk…

Kind raakt verdeeld emotie of ratio opa, arbeider die alles met hem deelt de opa, rijk klassieke muiziek, talenpoëet het intellectueel leven bereed de arbeider trok hem aan vissen bij goede wind die honden, katten, dieren hield kind is kind spelend in glimmend grint emotie het fysiek geen ratio of klassiek natuur voor het grijpen waar…

Ik wens je een goed jaar toe! Bijvoorbeeld Dat je vaker de snelste rij hebt bij de kassa En dat je geen verjaardag vergeet Dat je geen gaatjes hebt bij de tandarts Vaker het juiste antwoord weet Weer contact krijgt met een oude vriend of vriendin Dat je vaker denkt: ik heb er zin in! Dat je de juiste persoon op de goede plek zult zijn…

de toorts brandt al laag, vandaag wordt nooit meer lichter komt niet verder dan wat een hart verzucht kijk, snel naar de einder, het goud blinkt nog maar even…