waar blijft Gij o heldere lentezon ? die de koude dagen moet warmen zie naar mijn bloemen op het balkon zo triest met hun schijndode harten? waar blijft Gij met uw helder licht? die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van uw Gezicht wij willen u in glans zien verschijnen waar blijft Gij o ontluikend leven? de aarde…

Grijs groeit de lucht en vloeit zich aaneen met de grijze golven van de zee aaneen tot aan de zichtbaar wolkende horizon door wind bedolven krijsen meeuwen daar in buitelende vlucht kolkend en brekend omwoelt de branding en beukt de barrière van de verzanding veilig brengt de kust voor het volk een teken na de grote misère het…

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de…

dood hout in het woud een onderhoud van de natuur de passie stijgt en laait het kampvuur genegenheid ontstaan door brandhout dan weet je… echte liefde wordt nimmer… koud!…

oogstrelende lentetinten na een lange wintersleur sublimiteit van kleur en geur lieve lenteboden die een bevroren hart ontdooien onder naakte bomen ontwaken frisse dromen dat de dood maar even slaapt en de kiem van het leven blijvend waakt in het land van sneeuw en ijs herboren lijkt uw blankheid zo volkomen zuiver zijn uw kelken als…

De mens als gevangen in zijn eigen rommel. Het plastic verstikt het leven in de zee. De afvalbergen overdekken de aarde. De atmosfeer vertoont grote gaten door de uitstoot van CO2. De mens als rentmeester van de aarde kent pas het belang van zijn waarde als hij zijn tekortkoming erkent. Hij achter de feiten aan rent. Te laat voor de door verzuring…

ooit was hij oersterk reeën schuurden vaak hun vacht aan de bast van deze pracht een kanjer van een zilverberk maar hij moest het zwaar bekopen stond voor velen in de weg de kettingzaag werd in zijn stam gezet zo triestig kan het bomenleven lopen zo, het dode hout is wat er rest enkele zwammen proberen te overleven tevens wat gekraak,…

wit winterland van sneeuw en ijsbloemen engelenveren die door de regens zijn uitgewoed U die de aarde zo maagdelijk weet te roemen wit winterland van sneeuw en ijsbloemen en de schone slaapster tot leven kan roepen als U de stroom van lentesappen ruisen doet wit winterland van sneeuw en ijsbloemen engelenveren die door de regens zijn uitgewoed…

Het voorjaar in zicht natuurlijk willen we, de vreugd, ervan plukken. De geur ruiken en het geluk ontvangen. Als ware de zon omhelzen, als de blauwe hemel openspringt. Het voorjaar, aan de rand van een nieuw begin. Laat het maar komen. We hebben er al veel te lang op moeten wachten.…

Winter nog niet helemaal voorbij. Het prille voorjaar lijkt al aangebroken. Dieren glijden nu nog op het ijs. Bloemen en planten komen in zicht. Nog even en dan is het zover. Dan zal het voorjaar uit haar jas kruipen en hopelijk prachtig worden.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

Het dooit! het vuile smeltwater likt langs de ruiten vol heimwee zie ik een maagdelijk zicht verdwijnen sneeuwmassa’s gaan zich van de daken verschuiven Het dooit! het vuile smeltwater likt langs de ruiten en langzaam vertonen zich d ’ eerste aardekluiten de winterzon doet de laatste sneeuw wegkwijnen Het dooit! het vuile smeltwater likt…

De winter met zijn laatste aangezicht. Het natuurijs nog zichtbaar sneeuw verdwijnt langzaam. Het voorjaar geeft steeds, meer kriebels en glans. De zon krachtig opzienbarend. Fraai geef zij ons het licht wat wij nodig hebben. Vogels hoor je zachtjes fluiten Langzaam nemen we afscheid van de winter Het voorjaar…. een openbaring.…

Sneeuw in het vooruitzicht. Ons land zal bedekt worden, door een witte laag sneeuw. Waarschijnlijk wordt het een prachtig….gezicht. Neem de mooie momenten in je op, want we gaan langzaam, de lente tegemoet. Eigenlijk duurt het te lang, eer de winter in retraite gaat. Foto Marjan Jacobi…

maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen belooft ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur…

Dat het woord florig niet bestaat, is ongelofelijk maar waar. Florig zijn mensen, die van bloemen houden. Mensen die blij worden, van planten en van dieren. Van de liefde en van elkaar. Bloemrijke taal is van nature florig. Geef mij al die florige dichters maar.…

Als de eerste felle kou in het gemoed van de liefhebber weer onrust zaait De sneeuw het land overrompelt en langzaam weer naar zich toe graait Glij ik de ultieme vrijheid tegemoet op het glad gespannen Wyde Wied Het blijft een prachtig plaatje een mooie onvervulde droom want helaas schaatsen – ik kan het niet…

Een zonnige dag, de sneeuwklokjes, blinken in het licht. Winterdag met een zeer koude frontlinie, je voelt het aan alle kanten. De wind maakt het veel kouder, dan het is. Even buiten zijn geeft je nieuwe energie. Niet te lang, want de wind snijd echt door je heen. Sneeuwklokjes, verlangend naar een beetje douw. Het lijkt er voorlopig…

De schoonheid van de zon geeft ons op alle vlakken, vandaag een winterse aanblik. Zij straalt over ons land met hier en daar een vleugje sneeuw. Holland op z'n mooist!…

de aarde is al weken verzopen er rijdt geen boer over het land het enige wat je ziet is water verrotte gewassen en een krant soms zijn er kinderen die spelen of ploetert een hond in het zand het weer oogt zeer mistroostig zoals het huisje aan de waterkant ik wil er wel door blijven lopen maar het is modder die mij plaagt die blijft zuigen…