Storm raast over stad en land - boom in water. Arme oude eik geveld door de storm brak als een lucifer.…

zie de eenzame boom dansend op haar stam ze volgt het ritme van de straffe wind in haar bewegingen zwaaiend zwierend ongecontroleerd als een klein kind meegaand in de vreugde van de natuur die bij haar naar boven kwam waar ze zich heel even doldwaas in bevindt en vol uitbundig plezier mee laat voeren door het lied van de wind West…

Zinnig en zuinig omgaan met stukje natuur bestaan van een boom Een dagelijks leven van rust en vrede waarmee je stad en land animeert, van dichtbij maak je de geboorte van bos of woud mee, opgeluisterd door jouw sprekende stilte Het aantrekkelijke gezicht met gebladerte en krachtige takkengestel. Genieten van het moment wanneer een morgenzon…

de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   hij is oud en bezorgd om zijn bestaan   bomen om hem heen zijn omgevallen hij weet dat ook zijn tijd is gekomen   hij is moe zijn leven is geleefd    de boom reikt met zijn takken naar de hemel vragend om kracht   kracht om het onvermijdelijke te accepteren   ik voel…

het zijn de vogels die zingen de bloemen die volop gaan bloeien de koeien en het jongvee die dartelen in de wei bomen die al bloesem bloeiend ontwaken uit hun dromen het ongeschoren gras toont nog even z’n bloementapijt het licht dat steeds meer tijd weet te winnen de vogel die z’n kroost de toekomst in begeleidt en de vele…

boerenland weideland het thuis van vele vogels ieder voorjaar weer maar de vogels de vogels zingen niet meer* het leven is uit het weideland kapot gemaakt door gif en kunst- en de vele andere mest waardoor de vogels zijn weggepest al wat het land hen ooit aan levensvreugde bood helaas zo pijnlijk zo zeer – is niet meer is verdwenen levenloos…

Het waait- en niet een beetje ‘t stormt, wind giert om ‘t huis ‘t gaat tekeer dat ‘t een lust is onbuigzaam zit ik liever thuis! ‘t Waait narcissen knakken niet opgewassen tegen zoveel geweld nog voor je ze goed en wel kon zien, zijn ze door de wind geveld! ‘t Giert onophoudelijk met een kracht die je niet evenaart de wind is nietsontziend…

Leven in de stad tussen daken en gevels eigen aan huismus Heerlijk buiten zitten onder de bladrijke takken waar een jong musje in alle rust neerstrijkt naast mij Bruin zangvogeltje plukt wat aan de veren, houdt het kopje scheef, met haar twee pientere oogjes kijkt zij dwars door mij heen. Met vrolijke danspasjes huppelt en springt ze in…

toch heb ik de wereld lief met al haar gulle gaven maar ook haar gekke dagen die menigeen soms plagen de stilte van de nacht het onweer dat ons nog wacht de behaaglijk warmte van de zomer de verkwikkende winterse koude de pracht en praal die je voor ons bouwde je gaf het zoet en zuur was het huis van moeder natuur je gaf een vinger…

als ik om me heen kijk zie ik goud in zonnestralen zilver blinkt in de schittering op het water brons gelegen in het oude bos en de bomen vol fruit geven ons robijnen iedereen wint zoals ons ooit beloofd ook al zullen we eens weer verdwijnen we zijn zo lang door de mooiste juwelen omringd bewaar ze in je hart en hoofd besef iedereen…

Ik wandel door het bos De wind speelt met mijn haar en raakt zacht mijn gezicht Het voelt als een troostende streling bijgestaan door de zachte zonnestralen Kom ik weer een beetje tot mezelf Natuurlijk dat is mijn weg…

Een traan rolt van de aarde Een stille hete traan Het is alleen de maan Die de traan ziet gaan Red onze mooie planeet! Niet morgen maar vandaag Want wie weet Kan het nog vandaag…

kale bomen die nu even de tijd van het jaar bepalen zoals ook wij ons eens door de kleur grijs of zelfs helemaal zonder laten achterhalen ach konden wij maar net even als zij ons ieder jaar schijnbaar eindeloos opnieuw bezinnen fouten herstellen en opnieuw beginnen helaas dit is slechts hen de meest zuivere van ziel op deze…

Ik ben aan zee op een afgelegen plekje Ik leg mijn kleedje neer en ga liggen Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren met de geluiden van de wind en de zee Wat een rijkdom hier te zijn…

Goudgeel toont hij z’n pracht De bladeren als beeldjes zo stil: De boom in mijn achtertuin Hij laat niet van zich horen De wind speelt hem geen parten Hij laat zich vandaag vooral zien Blikvanger voor mij en zovele buren Nu In z’n aller mooiste herfsttooi Maar hij groeit wel tot de hemel Ver boven de bebouwing uit laat zomaar de zon verschaduwen…

In de natuur speelt De mens Altijd de 2e viool En wie dat forceert Krijgt een Rammelend orkest Niet om aan te horen Maar vooral Niet om aan te zien Natuur en cultuur Gaan prima samen Als de natuur maar De 1ste viool Mag blijven spelen!…

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

Voor letterlijk Wat warmte Laten we De Waddenzee In de kou staan Maar de Waddenzee ligt Dus laten wij Voor die Waddenzee Gaan staan Met liefde voor die natuur Zaterdag 26 november 2022 Grote demonstratie “Blijf met je poten van onze Waddenzee af” DE WADDENZEE: ONS WERELDERFGOED!…

Hoe zalig kan het in de maand october zijn de malse regen, de najaarszonneschijn weer tot intense rust kunnen komen tussen de stille bladerval van de bomen. De feeeërieke herfst lokt ons naar het bos kinderen met plastic zak gaan er op los eikels , kastanjes en beukennootjes zoeken en plataanblaren om te drogen tussen boeken. de zwammen…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…