Treintjes rijden af en aan door de kamer heen en weer moeder wordt er soms dol van maar vader heeft plezier…

Ik de snotneus dacht dat ik alles wist dacht dat ik alles wist van het leven maar jij pap wees me op de goeie weg Al zeg ik niet veel weet ik hoe moeilijk je het hebt en als iemand begrijpt waarom je doet wat je doen moet ben ik het wel En nu de snotneus dat ik ben denkend dat ik alles weet denkend dat ik alles begrijpt van het leven…

Ooit was ik trots op jou Dat is lang geleden Ooit hield ik van jou Ook dat gaat terug naar het verleden Al twee jaar uit mijn leven Je hebt ons zoveel ellende gegeven Ik kan niet zeggen dat ik je mis Ik weet dat dit het beste is Nooit zal ik vergeten Wat jij ons hebt aangedaan Nooit kan ik vergeten Hoe makkelijk jij de deur kon dichtslaan…

Even scherp is de pijn, Eindeloos verdriet, Na jaren zou het minder zijn, Maar zo voelt het niet..…

Lieve pappa, De dag dat je me in de steek liet, Ik dacht dat je niet meer van me hield, Maar dat is wel zo dat weet ik zeker, Ik heb je nu al 3 jaar niet meer gezien, En ik mis je. Het komt allemaal door dat verschrikkelijke wijf, Ik weet dat ik je nu niet meer kan zien, Maar ooit op een dag zullen we weer samen zijn. x…

wanneer is het gebeurd je haren grijs gekleurd je ogen dof je wangen bleek je kleren besmeurd wanneer is het gebeurd geen gevoel als ik je kus geen aai over mijn rug geen traan als je moet gaan wanneer is het gebeurd dat ik niet meer voel als je me ziet als ik jou zie wanneer vertel me dan nog een keer hoe het was voor je…

mijn moeder was een vrolijke spontane vrouw humoristisch en trouw mijn vader een flinke serieuze man jarenlang hardwerkend voor zijn vrouw en zijn gezin hij ging bijna met pensioen ze maakten plannen wat te gaan doen met alle komende vrije tijd het werden heerlijke dromen die echter nooit uit zouden komen want dan komt die bewuste dag…

Bleek en afzichtelijk het zwelgend wrak gedoemd tot ondergang stick na prik hallucinatie angstpsychose bewusteloos uitzichtloos vervuild besmet jouw kind mijn kind ons kind onmogelijk ondoorgrondelijk alleen de dood verlost…

Met open ogen in het donker, denkend aan de dag van morgen, overvalt een vlaag van weemoed aan een vroeger zonder zorgen. Een groot gezin, zo druk, zo vol, maar onvermoeibaar hecht. Een liefdevolle moeder, Bij haar kon je terecht! "Ga slapen kind, ik ben er toch! Leg hier je zorgen neer." Het was toen zo eenvoudig, zo is 't al lang…

De zitting tot op de draad versleten, maar het draaiwerk draait. Alles komt/alles gaat. De stoel wordt opnieuw bekleed. Het tweed vervangen door een hippe rib in groen. Mijn heit. Met zijn laatste foto plus 1000 herinneringen moeten wij het doen. Draai, draai, draaimolentje spelen. Daar komt verdriet. Het ziet je wel/het ziet je niet…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

Stiefmoeder, is zo'n bot woord, Stiefmoeder, is iemand die er nooit helemáál bij hoort, Stiefmoeder, sommige scoren hoog en sommige laag, Stiefmoeder, het woord is echt een plaag. Bonusmoeder, dat zou het moeten zijn, Bonusmoeder, dat woord is pas fijn, Maar hoe je het ook wendt of keert, Voor bonusmoeder heeft niemand geleerd.…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

Waar haal jij de kracht vandaan, Om altijd voor mij klaar te staan. Hoe krijg jij het voor elkaar, Om alles te doen voor mij zonder gemaar. Al zeg ik niet genoeg wat ik voel voor jou, Je moet weten dat ik heel veel van jou hou. Jij bent er voor mij als ik verdrietig ben of heel erg blij, Daarom ben ik blij dat jij ooit koos voor mij.…

We zijn de echo's van onze ouders…

Ik ben en was altijd je dochter, maar soms ben je gewoon even niet mijn vader. Zie je dan niet dat ik het moeilijk heb? Ben ik soms iemand anders geworden? Papa, ik mis de tijden van ons samen. De tijden, dat we samen iets leuks gingen doen. Weet je papa, dat ik je soms niet meer als papa wil? Omdat ik je gewoon niet meer herken. Je bent en…

de dag dat je me verliet papa, ik dacht, dat ik nooit meer blij zou worden. maar dat is juist helemaal niet zo. ik lach vaak, omdat met huilen de pijn ook niet overgaat. ik heb gemerkt, dat je anders kunt leven. gewoon met mama, en met papa apart. ik mis je wel papa, maar het is anders. hoe vaak ik heimwee naar jou heb is niet te omschrijven…

Als ik aan haar denk kan ik zo erg verlangen dat zij mij nogmaals aanraakt, met zachte hand mijn lokken wegstrijkt uit mijn wangen. Als ik aan haar denk zie ik het reeds witte haar in het lief gezicht, de zachte bruine ogen die zich heel teder over mijn bed bewogen. Als ik aan haar denk ben ik nog steeds geroerd, denk aan de boze…

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

Je bent volwassen, nadert de middelbare leeftijd; maar toch zou je wensen je dat je terug kon naar je kindertijd. Alles onbezorgd en niet denken aan de dag van morgen… Je leven leven zonder ernstige zorgen. Ja, dat was ooit… lang geleden. Je hebt al vele verkeerde paden bewandeld waardoor je in het verleden vaak zo fout hebt gehandeld.…