poëzie op een laag pitje wil nog niet zeggen dat 't niet gaart ik zie het als een vorm van slow cooking de tijd er voor nemen is al wat het vraagt…

Kan ik nog één kus krijgen. Nog één keer je lippen voelen, en dan ga ik. En misschien nog één ontbijt, nog één lunch en één diner. Dan ben ik voldaan en kunnen we uit elkaar. Maar daartussenin kunnen we nog één keer in bed liggen. Nog één keer voelen alsof de tijd stilstaat, met mijn hoofd op je borst. Als we doorgaan met 'nog een keer' duurt…

als ik om mij heen kijk, sta dan even stil, hoe ik het verleden ontwijk, niets van die tijd weten wil, mijn jeugd die herinnering duurt een seconde, al mijn dromen gebouwd op los zand, heel mijn leven wat een zonde, een laatbloeier zonder verstand, als ik om mij heen kijk, tevreden met alles om mij heen, voel ik mij werkelijk heel rijk…

ik wil eerlijk zijn, ik zal de waarheid zeggen, ik weet het maakt mij klein, maar ik moet het jou uitleggen, jij bent alles wat ik wil, ik heb jou nodig, al zit er een beetje leeftijdsverschil, ik heb jou echt nodig, jij en ik horen gewoon samen, jij en ik horen bij elkaar, ik hoef mij niet te schamen, jij bent de betere helft dat is…

het pijnlijkst zijn de woorden van de dichter die hij heeft verzwegen maar beter dat dan de woorden die we zijn vergeten…

een bladzijde heeft slechts vier zijden en een voor en achterkant geen gevoelens en kwesties die je bij voorbaat moet vermijden nee er is nog niets aan de hand haar blanke ziel mag ik beschrijven met woorden die mij invielen en zij die dit blad niet haalden zullen voor mij altijd zichtbaar blijven want zij waren het die bepaalden dat andere…

bij de deur naast de mat staat een paar schoenen dat met stil staan beloond sporen op zolen toont bij de deur naast de mat die de zolen verschoont bij de deur naast de mat staat het paar schoenen dat een droef symbool is van veranderde mode de stellige voorbode van nutteloosheid bij de deur naast de mat bij de deur naast de mat…

vuurrood gloeiende haard hij straalt warmte ik zie ijsbloemen smelten gezelligheid…

gedichten fluisteren als bij de ietwat bewogen foto het is goed bedoeld maar toch...…

Totaal alleen gelaten op een dievenpad Met mijn onvervreemdbaar beeld De waarde wisselend ingeschat Wanneer een spiegel letterlijk verdeeld Die weerkaatsing wil van alles zijn Dubbel ongenaakbaar echt Alle drama uitvergroot in ’t klein Bevestigd en tegelijkertijd weerlegd De persoon is een absurde afgrond Als onmiddellijk verhaal Gelukstreffer…

buiten tikt iedere druppel regen een argument tegen het raam binnen spreekt iedere bubbel co2 de druppels steevast tegen ik laat ze in hun gekibbel begaan zinloos twee polen naar elkaar toe te willen bewegen Spa rood blijft altijd de ander met zijn jas binnenstebuiten blijft altijd omgekeerde regen…

Laatst was er iets dat vonkte Ik sprak mijn tegenstrever Iets dat ergens lonkte In mijn alles echt belever Het gaf een zekere draai Alles lijkt immers rond Schwung dat klonk wel fraai Een taal die ik ook verstond Een onderscheidend eigen geluid Langzaam overstijgt het de herkenning Zet die stilte maar eens uit En wordt geladen door gewenning…

We kennen elkaar nu een jaar, Pas na een half jaar spraken we meer met elkaar. En nu spreken we elkaar eigenlijk elke dag, Dat was niet hoe ik het eerst voor me zag. Maar ik kan met je lezen en schrijven, En wat wij hebben met geen pen beschrijven. We hebben de grootste lol en kunnen alles bespreken, Maar soms kunnen we ook een beetje tegen elkaar…

JEZELF VRIJPLEITEN Tegen je geweten innerlijk fluisteren teneinde ‘t donkerzwarte wit te praten Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk…

opeens kan ik niets meer schrijven, er zit geen inspiratie in mij, mijn onzekerheid valt niet te verdrijven, hiervan word ik echt niet blij. er was een tijd toen schreef ik een gedicht vlot uit mijn pen, maar nu is er geen woord gericht, waardoor ik er op deze manier aan wen, komt er weer verandering, diep in het gevoel van mij, vind ik…

Ik vloek, geniet, verfoei, bemin, halveer de waarheid of verfraai, verdraai de woorden tot een zin en vul de leegte die ons bindt.…

De verwachting van ons leven, Moeten we die na streven? Wat we nu willen kan morgen anders zijn, Ook al is dat verschil nog zo groot of klein. We weten soms gewoon niet zo goed wat we willen, Onze mening kans soms heel erg verschillen. Het geeft niets als je verwachting soms anders loopt, Soms gaan dingen nou eenmaal anders dan je hoopt. Leg…

Gevoel is een lastig iets, Soms komt gevoel helemaal uit het niets. In allerlei soorten en maten, Sommige gevoelens moet je gewoon laten. Laat ze los of laat ze gaan, Je kan niet bij elke gevoel te lang stil staan. Gevoel is soms lastig en soms heel fijn, Elke soort van gevoel mag er zijn. Hoe je ermee moet omgaan, Daar moet je niet bij stil…

Deze dag was als de meeste van de dagen, Vol met drukte en vol met vragen. Druk met eigenlijk alles tegelijk, Tot ik thuis met een kop thee op de bank neerstrijk. Kom even tot rust, Denk even aan jezelf dat is een must. Deze dag was misschien net even iets te druk, Maar ze krijgen mij niet stuk. Eenmaal thuis tot rust komend Denk ik aan jou…

Mijn gevoel in gevecht met mijn verstand, Toch is het wel goed die afstand. Soms trek jij me naar je toe en soms duw je me van je af, Naar je toe is fijn maar van je af voelt als straf. Mijn gevoel wil jou soms wel en soms ook niet, Je maakt me blij en doet me veel verdriet. Bewaar de afstand, Zegt mijn verstand. Ga voor hem zegt mijn gevoel…