Meisje in al Je eenvoud Zorgvuldig door De Eeuwige uitverkoren Krijgt een boodschap Die te groot is Om in een keer Te bevatten - Je buigt je hoofd Voor het grote licht Dat komen zal, en Stemt in al Je eenvoud in Met woorden die Groter zijn dan jezelf…

Voor Roald Twee maal de Lengte plus Twee maal de Breedte, zo heb Jij het geleerd Bij je redactiesom - Voor mij voelt Het net andersom Leven dat leven Schept, leven Dat adembaar is Tot aan elk longblaasje Toe, leefbaar Leven tot in de Wijde omtrek van De plaats waar ik Verblijf…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

Achtergelaten Door hen die Jou als een Van hun in huis Hadden genomen Geleidelijk aan de straat Verkozen boven het Stil leegstaande huis, Zit op het stoepje Voor het huis Ons op te wachten Ernaar verlangend Om ons in jouw Huis welkom te heten…

Er wonen vogels In mijn hoofd, Ontelbaar veel - Allemaal, een voor een, Gekooid achter tralies Van onnuttige gedachten En voorbije toekomstdromen - Hunkeren doe ik ernaar Ze los te laten en Ze vrij door het Luchtruim te laten vliegen Om mij op weg te helpen Naar mijn voorgoed Herwonnen vrijheid…

Voor Christa Wat de prijs Van alcohol is, Vraag je mij - Ik zeg alleen Maar dat de prijs Van drank hier Een paar meter Voor je rijdt, Op dit fietspad Dat door een Tussenberm van de Rijweg is gescheiden, Daar fietst Christa, Zesentwintig jaar jong, Op haar driewieler, Haar moeder ter bescherming Naast haar - tien jaar…

Langzaam schuifelt De kilometerslange Rij blikken monsters In de richting Van de stad - Blik aan blik, Bestuurdersblik Op oneindig, Ingeblikt mensenvlees, De houdbaarheidsdatum Is niet bekend…

Het najaar Staat nog in volle Bloei als de Eerste winterse Verschijnselen Deze week onze Kant op komen - Ramen vol vocht En condens maken Dat mijn blik Vaag blijft, nog, Maar is het de vrieskou Die de buitenkant En mijn warme hart Dat de binnenkant droog Maakt en helder transparant…

Smeagoll noemen Ze jou, aanloopkat Die hier naar Me zit te lonken - Zonder huis, Zonder haard, Bloot aan de Elementen dag Aan dag verlangend Naar thuis zijn In de geborgenheid Van mij die om Jou geeft, Die mijzelf ben Als jij bij Mij bent, zoals Jij bij mij Vol vertrouwen Jezelf kunt zijn - En met jouw kop Op…

Als de dag geweest Is en het tijd Wordt dat de nacht Alles wat er was Gaat overnemen Komt ook mijn brein Tot rust - bij het Sluiten van mijn ogen Haal ik nog een maal De dag naar me toe, Neem van uur tot uur Door wat er deze dag Gebeurd is, en ben Er tevreden mee - Tijd dat de slaap Mijn automatische piloot Overneemt…

Voor Smeagoll Zit op het stoepje Voor het huis, Uit te rusten Van wat geweest is, En jij komt Verregend op Mijn schoot, en Kruipt tegen me Aan - legt je Kopje tegen mijn Borst en begint Rustig adem te Halen, net als ik Die me in mijn Eigen adem door Drukdoenerigheid Zo vaak verslik…

Was het maar zo gemakkelijk Om uw intuïtie raad te kunnen plegen Voor de een was dat dan een straf Voor een ander een zegen Om duidelijkheid te krijgen Zocht ik bij het woord sedativa Volgens Spinoza is intuïtie de Scientia Intuitiva…

Gewicht dat te Zwaar geworden is Door de lasten Die alleen nog Maar verzwaard Werden door de Jaren Onhuilbare tranen Die zich ophopen Achter de kassen Van mijn ogen - Een ding wil ik Je vragen, als het Me lukt om mijn Last te verlichten Door de tranen Die van beton Lijken te zijn Te verzachten en Ze eindelijk te…

Ik ben alleen, kijk in het rond, ziek van het geluk van anderen, zien het niet, roze waas, verkleurt de wereld. Als een mist voor de ogen, beslagen brillenglazen. Ik alleen zie het, vrij van de kluisters maar gevangen in gedachten onderga ik het leven, een beproeving zonder beloning. Ik zeul de lasten met mij mee, gebukt onder het…

Hoe ging dat ook alweer Met de appel en de peer. Ze hadden samen hoop Op een levensloop In een harmonische sfeer. Zij bevestigden hun hoop In een appel-peren-stroop.…

Te vaak al In het zwaard Gelopen van Wat zich leven Noemt, leven Dat stukje bij Beetje mij verlaten Heeft zodat ik Nu al niet Meer leef - Eerder leef ik Hierna weg bij Het oude leven Op reis naar Mijn nieuwe Horizon waar in Dit leven geen Sprake meer van is…

'k Mag je niet Meer zien van De vrouw die Zich jouw moeder Noemt, en de Rechter denkt Met haar mee, Niet met mij, Afgesneden ben Je van mij Die zich jouw Vader noemen mag En die jou Ten diepste mist, Dag aan dag…

Kaaljager met Je kale kop, Ogen die de Blik van de Idioot in Jou verraden - Zonder verstand Maar met auto Scheur jij Daag'lijks Over 's Heren wegen En breng je Het leven van Alle anderen En ook jezelf In gevaar Hufter met de Dood in je ogen…

Komen en gaan, ergens naar toe en ergens vandaan, maar hoe? Jij weet waar je voor staat en je doet het vroeg of laat... Jij creeert je mogelijkheden zelf en je bent niet bang dat iets je schaadt. Niet langer twijfelen, want daarbij heb je zeker geen baat. Bij voor of tegen, hoe je het ook ervaart, het is voor jou een zegen en ter degen…

Pijn, Pijn, De hele dag Pijn die mijn Leven doortrekt En met geen Injectiespuit te Stoppen is, Pijn in mijn Lichaam, maar 't Is vooral De eenzaamheid Die mij dag Aan dag naar Het leven staat…