Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Die in onmacht gevangen, Alle kracht geblust In ongebluste kalk Zich met het leven Meten wil maar niet Verder komt dan Maximale inzet van Tandeloze energie, Houdt zich vast Aan de zekerheid Dat Jij het bent Die bepaalt wie De laatste horizon Bereiken kan…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…

Geliefd was hij Bij zijn parochianen Gewaardeerd ook buiten De gemeenschap van de kerk Stond voor ieder klaar, Was er als hij er moest zijn En niet alleen bij het Avondmaal en de wijn - Tot hij eigenhandig Besloot de gebedsformule In te korten, met een Woord of vier, Waar hij niet op gereked Had was dat zijn collega hier -…

Goudgeel gerstenat Van rijke kraag Voorzien, hemels Goud op aarde, Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

Het leven heb Je achter je Gelaten, de Zomer is voorbij, Waarin jij al Je energie hebt Gestoken, en je Schoonheid toonde In kleuren en Tinten van het Mooiste pastel - En nu je hier Op je herfst Ligt te wachten, Waarin alles wat Er was nog verder Teloor zal gaan, Zie ik tot mijn Verwondering Zo maar een uitloper…

Zorgvuldig opgeruimd, Schoongemaakt, met Secure blik de ondergrond Aangebracht, strak wit, Egale laag die glimt Van trots, net als Ik die net deze Foutloos mooie Laag heb aangebracht, Zeer voldaan draai ik Me om, met een goed Gevoel om wat zojuist Is goed gegaan - Nog een keer draai Ik me om, om van Afstand goedkeurend…

Was te zwaar Beladen, vracht Die tot ver over Mijn grenzen ging, Spieren stram van Het starre denken, Ging door mijn ankers Heen en kwam op het Aangezicht van de Aarde te liggen Die me met magneten Leek vast te houden - Tot Jij met ontferming Werd bewogen en me Precies zoals ik ten Diepste had gewild - Tegen de zwaartekracht…

Lang geslapen maar Geenszins uitgerust Heb ik me ontdaan Van de week die Achter me ligt En van de ballast Die zij meebracht, De moeiten en zorgen, En zodoende voel ik me Werkelijk bevrijd op deze Zonnige zondagmorgen…

Versje 10 Vermeldt mijn Schoolrapport Aan het eind Van klas twee - Naast alle zessen en zevens Was ik er wel blij mee, Een tien kreeg Ik omdat ik Mijn versje altijd Zo mooi op kon zeggen - Of ik ook begrepen Had wat Guido Gezelle schreef Daar hoefde ik gelukkig Geen bewijs van te overleggen…

Met opzet verdwaal Ik vandaag in het Labyrint van mijn Leven - talloze Cirkels volg ik Met mijn vinger Op wat een landkaart Van mijn leven lijkt Te zijn - En terwijl ik je volg, Lijn die best eens Mijn levenslijn zou Kunnen zijn, komt Er zo maar een gedachte Bij me op, krijg ik een beeld Van vrijheid voor altijd En een…

Terwijl ik je Dag zeg, tot ziens Dan maar weer - Kijk je me argwanend aan, Blik die me seconden Lang vasthoudt en Dwars door me heen gaat, Fronsend zeg je dat ik Toch geen gekke dingen Ga doen Ik zwijg terwijl Ik terugpraat - Je moest es weten, Ik heb mijn hele leven Lang alleen maar Gekke dingen gedaan…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

Voor Tineke De vrede van Christus Wens je mij terwijl Je ogen de mijne raken Je hand de mijne omvat Een ogenblik worden Wij samen vastgehouden In de tijd, voor even Maar, voor heel even Zijn wij verbonden in Het zijn - om daarna Elke broeder en zuster Van de straat dezelfde Uiting van liefde toe Te wensen - en even, Heel…

Terwijl de wind Met verwoestende Kracht om zich Heen grijpt En al het zijnde De angst van zijn Leven aanjaagt Zie ik midden in Die orkaan dat kleine Veertje liggen, gewoon Op de grond in het gras - En met geen mogelijkheid Is zij van haar stuk Te brengen, terwijl de Storm over haar raast Brengt de zwaarste Stormvlaag…

Ik ben die Ik ben - Maar wat is Mijn schaduw Dan, is dat De indruk die Ik achterlaat Als ik er Niet meer ben?…

September drie-en-zestig Zon die te lonken Aan de hemel staat Koeien die dartelen Alsof net het Voorjaar is begonnen En vliegen die Zoemend langs mijn Kinderjaren gaan - Onder goedkeurend oog Van honderden goudsbloemen Die het perk van mijn Jeugd omzomen - September tweeduizend Dertien - loom als toen Die dag - als ik…

Een eenzame linkerschoen De jongen die altijd Wordt overgeslagen Een overbodig geworden Typmachine - ons hotel Heet niet voor niets Hotel Perdu - een troostrijke Plek voor iedereen die Iets uit te zoeken heeft - Als je bij ons binnenkomt Meld je je gewoon Bij de receptionist Die alle talen van De wereld spreekt En elk verdriet…

Als de pijn In je hoofd Gewoon te erg Geworden is, Je het leven Dat over je Heen walst Geen weerwoord Meer kunt bieden Pak jij een schaar En begint op De tafel hier Voor mij het Tafelkleed dat Je met veel Liefde hebt Uitgezocht In stukken Te knippen En terwijl dat Wat je lief Was in zichtbare Stukken uiteenvalt…