Op het erf van mijn vader
September drie-en-zestig
Zon die te lonken
Aan de hemel staat
Koeien die dartelen
Alsof net het
Voorjaar is begonnen
En vliegen die
Zoemend langs mijn
Kinderjaren gaan -
Onder goedkeurend oog
Van honderden goudsbloemen
Die het perk van mijn
Jeugd omzomen -
September tweeduizend
Dertien - loom als toen
Die dag - als ik mijn
Ogen open is alles
Wat ik zie louter virtueel
Immers niets is meer echt
Want alles is met
Zijn tijd meegegaan,
Zo wordt gezegd -
Murw geslagen door
De tijd sluit ik mijn
Ogen om al dat wat
Nep is buiten
Te sluiten - en hoor
Meteen het zoemen
Van dezelfde vlieg
Die vijftig jaar met
Mij is meegegaan -
Zij is het enige
Echte dat resteert,
Zo heeft mijn levensverhaal
Mij vandaag geleerd
Geplaatst in de categorie: psychologie
jeugd Er is nog niet op deze inzending gestemd.
132
132
Geef je reactie op deze inzending: