Zie de grootsheid Van de bergen voor Me, met daaronder Peilloze diepte, Rotsen met tot Op het hoogste Punt nog onverwachte Plantengroei, Ondenkbaar, maar Wel degelijk zichtbaar Mooi, zo mooi, Adembenemend mooi - Zo is het schitterende Landschap dat zich aan Mijn ogen ontvouwt - Aantrekkelijk, en Tegelijk maakt het Me…

Op het kerkhof van Verloren dromen Worden graven Onaangekondigd Geopend, niet Door justitie Of door een Ander onbelangrijk Orgaan, maar helemaal Vanzelf, helemaal Uit het niets, En zie ik uit Het donker licht Dat uit de aarde Groeit, dat mij Het licht laat Zien waarin mijn Toekomst ligt…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

Leef in een tijd Waarin alles super Is, ook al is het Nog zo gewoon - Toch maakt het Me wel eens bang: Het verschil tussen Super en bagger is Tegenwoordig maar Ene millimeter lang…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

Ik wil dit Niet zien, Akelig beeld Dat mij het Hoofd af doet Wenden - en toch Moet ik het zien, Is het goed dat Ik het zie, en is Het de precisie Waarmee ik dit Afstotelijke beeld Beschrijven kan in Woorden die me raken Die bijdraagt aan mijn troost Bij 't verwerken van de pijn…

Basisbegrippen die Mij het leven Bijkans onmogelijk Maken: heb schuld Aan alles dat mis Is in deze wereld - Elk verloren kind Dat bij mij verhaal Komt halen vanwege Het leven dat hij Dankzij mij verloor - En schaamte, gewoon Naakte schaamte dat Ik er toch waag te zijn Onverdiend, maar toch, Weggehoond, weggekeken Om de…

Voor Matthijs Het pasgeboren kind Dat al heel snel De ogen herkent Die hem vertrouwend En met liefde zoeken, Elke dag opnieuw, Dat in die zoekende Ogen hen herkent Die hem als geschenk Door de liefde kregen - Dat zich hecht Aan die liefdevolle Blik die hoort bij Mensen die deel Van hem zijn, Hechting aan hen Die…

Zojuist geleden verlies Klopt aan bij de deur Van de waarheid - Wat is dit leven dan? Lang leve de lol? Y.o.l.o. zeiden ze, De facebook-monsters In Haren, die zo van Het leven genoten Dat ze andermans Vreugde vernielden En graag opofferden aan Wat slechts hun eigen Genot was, heeft voor mij Van mijn leven Niet bestaan -…

Wat is dat, Buiten - is Dat niet binnen De poorten van Het nu? - Of is dat vooral Daar, naast degene Die ik ben als ik Woedend ben…

Die als eersten De grenzen aan Mijn groei verbeeldden, Jullie kleuren wilde Ik vasthouden tot in De eeuwigheid - Geen najaar nog dat ze Mee kon nemen tot achter De horizon - Toen ik mijn Eigen ik los moest Laten en het diepste Donker van mijn leven begon Niebert, najaar 2007…

Stam die uit Duizend deeltjes Bestaat, bast Doortrokken van Leven dat Voorbij kwam, Die op de grens Van wat van mij is Stormen opving, Dodelijke ijskou Trotseerde, beschutting Gaf in zinderend hete Zomerzon - jij staat Hier zonder te weten Dat ik hier woon, Dat ik hier mens ben Zoals jij voor Iedereen en voor Niemand…

Uit duizenden Zo op het oog Ontelbare achterlichtjes Hier naamloos verzameld Op Groningen Centraal Ken ik zelfs mijn Eigen niet, toch is het Mijn toekomst die hier Voor me ligt, maar, Weet je, door de waas Van anonimiteit zie Ik haar niet Groningen, Centraal Station, september 1978.…

Ben er niet op uit Op te gaan in een Nieuw begin, of Af te stromen uit Een pas vergaan Verleden - ik spreek Niet over mijn toekomst, Noch over mijn verleden, Ik schrijf enkel in het nu, Het tot op de draad gespleten, Het eeuwig lijkende Lange heden…

In mijn eigen bos Wil ik verdwalen Over kronkelende Paadjes mijn leven Gaan, in volstrekte Wildernis datgene zoeken Wat voor mij het Leven is - de wildernis Van de geest kan ik Beter begrijpen als Ik daag'lijks langs dit Verwilderde bestaan De wegen zoeken kan Die ook mijn kinderen Vinden als zij de Uitgang zoeken in…

Wat schaamte is, Vraag je mij - Door de grond Willen zakken, Zeg ik, niet meer Willen bestaan In de ogen van De de mensen - Ik schaam mij, Zeg ik dan, En deprimeer de Mens die ik ken - Die ik ben…

Trouw loop je Naast mij Kameraad voor Het leven die altijd Bij mij is Zodat ik nooit Meer alleen ben Als ik in mijn Eigen brein verdwaal - Het is warm in onze Zelf geschapen woestijn - Met een flesje water Achter op de fiets Overleven wij de Droogte die bijna Onverslaanbaar lijkt…

Als mijn leven Niet meer zichtbaar Is, alle richting Heeft verloren, Word ik nog Op koers gehouden Door de betonnen vangrail Naast mij op de linkerbaan En kan ik geen andere Kant meer uit Dan zij mij Dwingend oplegt…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Pappa waarom huil je? ze durft het niet te vragen Pappa is verdrietig, pappa kijkt ver weg Pappa luistert naar muziek, De Nocturnes Van Frederic Chopin, klanken die wegzinken in een snik Pappa luistert naar muziek, ik schommel en huil mee Blauwe lucht en rode golven om verdronken sterren Niet teleur te stellen ga ik mee omhoog tot de regenboog…