Ik voel me sinds kort koning Van mijn eigen land Verdedig mijn eigen grenzen Tot elk korreltje zand! Ik ben mijn eigen leger Heb niemand anders nodig Is er ook geen corruptie En overleg is overbodig Ik bepaal wie ik verover En waar ik wil verblijven Ik bepaal mijn vijanden En wie mijn vrienden blijven Ik ben echt geen dictator Niet…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

Negatieve gevoelens beheersen mijn ziel Geen lach maar tranen Somber staar ik voor mij uit Alle hoop verloren Deze marteling kan niet eeuwig duren Geestelijk is de kaars gedooft Dagelijks verlangend naar het einde Rust is mijn enige hoop Vergeef me lieve dierbaren Heb gevochten, maar verloren…

het is moeilijk verder te leven als je het verlangen hebt gehad het allemaal op te willen geven een gedachte die aan je vrat maar met hulp van vele mensen ik geef toe ik kon het niet alleen heb ik nu vaak andere wensen mijn hart is niet meer van steen nu alle blaadjes zijn gevallen heb ik het "ergste" nu gehad? kijk, de knoppen staan…

als je alle kruizen op een hoop gooit zie ik een brandstapel een oudere vrouw zegt dat iedereen toch het eigen kruis pakt geslapen als een os gewerkt als een paard geslapen als een os met mijn blote voeten op het ijskoude beton maak ik een foto een bedruppeld web tegen de gesloten hemel achter de tralies van het balkon…

Ik voel me zo gewoon Niet anders dan al die anderen Ik voel me zo onnodig Zonder mij zal er niks veranderen Leven in mierenhoop Waar je dagelijks hetzelfde doet Zoals je opgedragen wordt Gewoon omdat het moet Als ik uit de hoop wegloop Dan zal ik heel erg eenzaam zijn Zonder iemand die ik ken Heel alleen heel erg klein Maar toch droom…

O my God nooit meer moe waar ben ik aan begonnen star stilstaan op de snelweg is het écht wat ik nu voel negativisme in wandelgangen je huid is zeker niet zo dik kijk eens goed om je heen dakje blijft zolang het nodig is aan de mouw getrokken is het moeilijk te vatten: je weet niet wie je bent als je beter bent…

de dames in het kippenhok gaan weer tekeer van tok tok tok gaat het om een korrel graan of indruk maken op de haan? eentje trekt zich terug op stok met verongelijkt gemok ze wil er zo graag boven staan en hier zover als ...... vandaan ze krijgt er pijn van in haar kop en denkt: hoe los ik dit nu op? ik loop hier telkens tegenaan en wens…

De gitzwarte hemel Opgelicht door twinkelende sterren Gesluierd door slierten wolk De stad chloreert vanuit de ruiten De nacht waakt over de aarde Mensen slapen of waken Besef doet klinken Bestaan doet kraken Wat, waar of iemand kan het weten Hoe wij hier in Godsnaam zijn verzeilt Wanneer we gaan en waar naartoe Waarom de mensheid eeuwig…

ik heb je stem herkend uit duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen…

hij stelt ze op de proef kom, zegt hij tegen de visite laten we samen genieten van de stille stilte zoiets geks hebben ze nog nooit gedaan in wezen willen ze wel naar huis…

hersenkronkels, gedachtenspinsels of hersenspinsels, gedachtenkronkels? kronkelende spinsels dachten mijn hersens of spinselden mijn hersens kronkelende gedachten? kronkelende hersens spinselden mijn gedachten spinselende kronkels in hersens zonder gedachten…

De duisternis slokt mij op De zon breekt door het dode wateroppervlak Om mij heen stijgen luchtbellen Dan word ik gevangen In een ragfijn net Het zit strak om mijn weerloos naakte lichaam Zo strak dat het afdrukken achterlaat Het doet pijn Ik ben opgesloten in het water Een gevangenis, en toch niet…

Het koude staal streelt langs mijn rug, en verdwijnt in een rozenbloesem. Er ontstaat een zachte druk in mijn borst. Ik ben gestoken, door de wijzers van de klok. Het heeft zich gewroken, en mijn tijd is op. Voor mij zal het niet meer tikken, voor mij zal het niet meer slaan. Een mes steekt uit mijn rug, omhuld met een krans van bloed.…

Een intelligent mens in getallen maar van het dagelijkse leven begrijpt hij de ballen. Hij staat tijdens de vaat over andere dingen te dromen veegt z'n mond af aan 'n theedoek snuit z'n neus in een servet laat de kraan langdurig stromen spat gedachtenloos naast 't toilet. Uit de badkuip klinkt benepen "waar komt al dat schuim vandaan"…

Het is het kind in mij dat niet bevatten kan hoe het verdoold geraakt is in de tijd ik leef maar ben ik wie ik ben? ik zie een spiegelbeeld dat ik niet langer kan verdragen het kind in mij spreekt al zo lang een taal van onbehagen gevangen in de kerker van het niet-begrijpen hoe weet ik wie ik ben als ik mijzelf niet eens herken?…

Ik heb liever onkruid Dat in mijn gedachten groeit, Een roos bloeit maar voor even Ik doe liever iets slechts Of misschien liever slechts niets Dat goed is bedoeld Dan dat ik leef Volgens ongeschreven regels Die in strijd zijn Met mijn En eigenlijk eenieders gevoel…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

Mensen zien me, maar kijken net niet ver genoeg.. Ze houden van de buitenkant, en stoppen hierdoor veel te vroeg! Daar binnen heb ik iets verstopt, een chaos heeft zich opgehoopt.. Het zijn gevoelens door elkaar, die ik heb opgekropt.. Dus wat ze zien is maar een beeld, ver weg van de werkelijkheid.. Wat ze zien is slechts…

De arrogantie lijkt van me af te stralen maar kijk heus verder want je moet je mening niet baseren op alleen de buitenkant Als je me beter leert kennen dan zie je echt al snel dat je aan mij best kunt wennen het is een soort van spel Om niet gekwetst te worden nam ik een houding aan maar nu ik jou wil kennen laat ik me wel wat gaan…