Ergens in Breda 's grote tuin vol graven staan, keurig opgestapeld, woningen van wilde bijen; ronde openingen in 't hout bergen woelige werkhaven. De diertjes zoemen rond om zich te laven aan bloemen, die stil opbeurend zingen tot mensen, die hier overdenkingen, door vrolijke bloei geleid, verhalen. Nectar zuigen en stuifmeel verspreiden…

Afstand is een weerspiegeling van verloren tijd in de ruimte we bezitten een hoop illusies maar de wind gaat er vandoor met onze nederige fantasie vanaf het plafond van de donkere kamer is de wereld omkeerbaar we zien het niet zoals de mensen het zien we dwalen, zweven, vliegen zonder de dweepzucht van het bestaan we zijn gevleugeld…

Er kwaken kikkers, er rent een paard heen en weer -- maar je ziet niets, 's nachts.…

In de schemering wippen de witte pluimen -- van de konijnen.…

We hinniken wanneer er niets te lachen valt galopperen over de heuvels op zoek naar graslanden kuddedier voor ons plezier, onze nachten hengstig merries drachtig. veulens, zomer, gras er hangt een geschiedenis aan onze hoeven werkdier, sportdier, plezierdier, maar bovenal hoefdier laat ons grazen zonder te vrezen, we doen het graag in zomerse…

Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zijn vlucht, De kringen brandt en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot…

's nachts vinden voeten blindelings pantoffels handen graaien klauwen de kilte van het donker dat overal hangt en dromen betreuren de verkwiste dag woorden raken verward zijn allemaal eender en goed voor de doofpot ---------------------------------------------------- uit: 'De andere kant van het Niets', 1989.…

Wat er van je overbleef, juist nu wat zo nadrukkelijk uit was op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig uitdraagt: 'Waar is de rest gebleven? (Ik ben niet stout, ik wil spelen!), juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde - de ogen wendbaar, het neusje spits, de pootjes gek op gras, rug, om voldaan op uit te…

Hebben ze je weien voor altijd versperd? Herteken! Herteken! Docht je maar hongrig om groenigste loten, tot je in de breeklijke poten geschoten vangeling werd? Is je nu 't meien voor altijd versmert? Herteken! Herteken! Blijven de groene revieren versloten? -- Donker-oog staart, óverwijd van grote jammer gesperd.…

Subtitel: CYP Jij was een kat die Iedereen zou willen Aanhankelijk, individu- eel Sociaal, niets was jou teveel Jij was een kat die De kneepjes van het vak Aan anderen onderwees en dan Vervolgens praktijk liet Proeven Maar helaas was er Iemand die jou niet duld- de Wiens hart zich slechts Met haat vervulde 'k Hoop op gerechtig…

buiten dit slachthuis schreeuwen brutale kinderen na één koekje gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven…

hoe zoet zijn ze de harmonieën van de ochtend waar al de merels zingen nog voor de zon op komt de adem van vers hooi stromend door het lenteblad kust bruisend hun vleugels terwijl zij hun hymne kwelen zelf als in de late avond de nachtegaal verleidelijk zingt spelen nog de merels hun buxushouten fluiten verscholen in het struikgewas…

Poes loopt tiptoeing over het gras de bodem is een en al dras van alle regenval de afgelopen dagen die gepaard gaat met stevige windvlagen Poes houdt niet van die nattigheid en in het moment ook niet van haar katachtigheid zo'n dier dat op vier poten loopt en op een lekker muizenhapje hoopt Poes is niet gefocust door het water het leidt…

De dieren, onze vreugde- en leed-genoten, Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij, (Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij; Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten. Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten, Niet of zij weten van der stof waardij. Zij denken en herdenken; nochtans, zij Vermogen…

Een grijze reiger water kabbelt aan zijn poot in de avondbries O blauwe reiger langs de oever hoe je statige aanwezigheid in het water toont waar stromende grassen wiegen in zachte bries en rimpelingen glinsteren in de voorjaarszon; ongetemd en vrij volg je de weg van de natuur. Als majestueuze vogel sta je alleen in de waterstroom met…

Met een rammelende kettingkast fietste ik door het gootje op moeders oude fiets staand op de pedalen waarboven een dansend plooirokje terlenka zegt u dat iets een mussenkolonie zocht vliegensvlug dekking in de dichte heg keek mij nieuwsgierig na en fladderde druk kwetterend terug naar de zandstrook langs de weg ook nu trap ik nog graag…

De reiger is vindingrijk jaagt op voedsel in weilanden aan rivieren zoekt het desnoods bij drukke stadsgrachten mijdt kieskeurigheid alles wat door zijn keelgat kan verdwijnt snel naar binnen de wilde schrokop ontziet geen enkel klein dier desondanks verlangt de ruwe rakker naar hecht gemeenschapsleven grote groepen nesten…

Vrolijk gekwetter in allerlei klank en kleur eigen aan huismus Als een hippe huismus huppel ik mijn leven door Al heel vroeg hoor je mij tussen de bomen en struiken waar ik druk bezig ben met het zoeken naar voedsel of met de schoonmaak van mijn lichaam met verse druppels hemeltranen. Krijg gezelschap van een in zijn uppie parerende ekster…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen roert niet…

Och Moeder, is dat nu de nachtegaal, waarvan gij, moeder, mij zo menigmaal verteldet dat hij vóór de zonne zingt, en, na de zonne, zoetjes avondklinkt? Dat bruin hij is van verwe, en eiers legt, in leeggebouwde nesten? Moeder, zegt, wanneer hij, vroeg en spade, uit…