Onderwaterijs: massief weerkaatst het lichaam -- kleuren de zee in.…

luister naar het geluid van stilte voed je ogen met het licht van de nacht proef de smaak van water voel het wezen van lucht doorzie en ervaar de essentie van leven en geniet…

de slang kruipt giechelend tegen de dikke boomstam op. hij heeft net Adam en Eva verlinkt. nu luistert hij bezweerd naar de grote zwarte tovenaar die naakt met een zwart luipaardvel op een dwarsfluit speelt in de diep betoverde nacht waar de maan vol doorzichtig licht de hoogst zwijgende toeschouwer is met een kraanvogel en nog meer zwarte slangen…

het lichtend blauw van helder water ontneemt me elke zorg om later wat betreft mijn eigen ik resteert de aandrang te behouden niet het moeten noch het zouden enkel alleen het zijn…

In het zicht van golvend water gefilterd door lage wolken zie ik de eindeloze branding als een schuimkraag van een groot glas goed getapt bier Een lichte bries aait langs mijn blozende wangen terwijl het taaie helmgras op de duinen achter mij me lauw nawuift tot later Dan sluipt langzaam de dag de zee in met de ondergaande zon de donkerte…

dromerig weerkaatst het rimpelloze water de strakblauwe lucht…

Parel der beken kronkelt zich een weg door dal, van spreng tot de Rijn. Stromend langs stuwwal met haar kraakhelder water, vele eeuwen lang. Bron van waterkracht voor papierwatermolens, tot die verdwenen. Kokerjuffers die nu tussen waterplanten aan het zwieren zijn. Grote grazers die in dienst van natuurbehoud de beek flankeren…

jonge vogeltjes opengesperde bekjes net een zangkoortje…

de bloem bloost door de vlinderlichte aanraking ze voelt zich geliefd…

De witte schermen van de vlier, in geur en kleur naar 't licht geheven vertellen mij 't geheim van 't leven: 't is enkel nu, 't is enkel hier! Maar dwars doorheen die kleine bloemen in duizendvoud ontloken, klinkt een roep, een zucht, een stem die zingt en zoveel dat ik niet kan noemen. Er trilt een snaar die 'k lang al stil en niet bespeeld…

Dit is een vers... voorjaarsliedje 't Gaat over het speenkruid in maart. Over een gabber die flirt met zijn grietje In 't gras van de wei, waar de ooi bijna baart…

Twee handen woelen in vochtige bosgrond Een stem. 'Tien dagen geleden - hier - veertig of vijftig.' Binnen de jaarringen is dit moment nog geen tiende millimeter dik. 't Graven stokt het licht druipt langs de stammen. Twee handen de polsen gebonden steken zwart biddend uit de aarde omhoog. --------------------------…

De zon gaat onder, overal uit het water -- klimt het donker op.…

dag, ben je daar weer, zei de vlinder tegen de  ontluikende bloem…

Daar sta je, Met je bladeren, van zijde en fluweel. In een tuin vol met bloemen, Een orgie van leven; Eis jij alle aandacht op: "Kijk naar me, bewonder me, aanbid me!" Dwing je met jouw kleuren en geuren af. Jij belichaamt alles wat een mens zijn verstand doet verliezen, en tot waanzin drijft. Alleen al om in jouw aanwezigheid…

Lijzig rimplend vloeit de Nete door de diepe dennenwouden, door de weiden, langs de dreven, in dit land van peis en vreê, wouden, lanen, vee en hoeve, slanke scherpgespitste torens en de dunbewolkte hemel wentlend in heur rimpling meê. Glijdende uchtendzonnestralen zilvren fijn de lichte nevel, traagzaam wuivend om het landschap als…

na m’n wankele werk fietste ik tegen zessen naar ‘t broek, zette één stevige voet op ‘n eenvoudig stenen muurtje keek omhoog naar ‘t populierenbosje en liet me zegenen door de rijke klanken van ‘t roekenkolonieconcert.…

Elke boom schittert in de zon na die regen zacht dampt de aarde Hoe al in de vroegte van de morgen het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwaakte hemel waar ze verschillende tinten aanneemt bij voorbij drijvende wolken die steeds meer samenkomen tot ongekend geheel. Een bijbehorende wind beweegt door bladeren en…

op de rand van de goot kwettert in toverlicht een mussenkoor een bries streelt vogelveertjes de winter stierf ongemerkt een stille dood argeloze takken weerkaatsen zich in helder water in een handvol zonnescherven de diepten van onze ogen de opmaat een prelude voor wat komen gaat…

Op zoek naar een geval van natuur in verval kwam de pad op mijn pad. Dat rijm rammelt ietwat, maar niet zonder reden. Scroll maar naar beneden. Wat ik vandaag leerde, is dat de pad door de opwarming voortijdig wakker wordt gekust, zodat hij als hij echt in actie komen moet allang is uitgeblust. Maar liefst 60 (!) procent van de padden…