Hij leed een dubbelleven Alleen wist zij dat niet Hij was erg bedreven In het fluiten van zijn lied Schat, ik hou alleen van jou Zei hij tegen zijn vriendin Maar ook tegen zijn vrouw En had het reuze naar zijn zin Op een dag werd hij betrapt Zijn vrouw kwam het ter ore Ze belde toen naar zijn vriendin Om haar eens uit te horen De beide…

Getoupeerde haren, wolken lak, onhandige colbertjes, brillantine: twee moeilijke rijen, elk aan een kant. In het lege midden met das en pochet, de danskeraar, zalvend, zijn assistente zedig, naar het lijkt, in een zwarte jurk. De foxtrot, de tango, een Engelse wals; het jasje dicht, een houterige buiging. Gegiechel en gestrompel op de vloer…

Wat voelde je toen de Karavaan voorbij trok Voor je ogen Lachende maskers van meisjes Bleke karkassen van kinderen De gulzige smoelen van monsters Voorbij slenterden Van rol wisselden Je het ravijn zag waar ze zich in zullen storten Wat voelde je toen je tussen gondels en pleinen heren en wijven langs bitter gekrijs…

De passie in zijn ogen broeit bij het zien van haar bevalligheid hij raakt het frêle beeld niet kwijt dat koppig op zijn netvlies gloeit Haar bloeiende bestaan vervloeit als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt en hij - van dwangmatigheid bevrijd - zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit Hij laat de arme dagen lijden tot zij vermoeid het hoofdje…

Diamanten wegen van de nacht Verbergen duistere paden van het leven Aarzelend trekken ze de aandacht Door herinneringen gedreven Verborgen tussen ster en duisternis Roerloos verzonken Zoekend naar vergiffenis In pijn verdronken Gewond door het verleden De toekomst staat stil Zich een weg banend door het heden Struikelend over onwil…

Daar lag ze, gehuld in witte doeken. Niet wetend hoe groot de wereld is, en wat ze allemaal zou gaan ontdekken. Ze volgde alleen nog maar haar gevoel. Puur en kwetsbaar. Ze huilde en dronk bij haar moeder. Ze zocht de warmte bij haar ouders. Zo jong en kwetsbaar, maar oneindig mooi. Twee maanden oud, en nog een lange weg te gaan. Daar…

Er wordt een arm om je schouder gelegd, nee, er hoeft even niets te worden gezegd. Laat de stilte maar voor zichzelf spreken. Nu nog ervaar je het verdriet en de pijn, en weet je hoe het is om alleen te zijn, hoe het nu voelt om je hartje te breken. Maar ooit komt die ridder op zijn paard, die met ogen vol liefde naar je staart, die er voor…

Ach, wat zit je toch te zeuren toen 'k er was zag je me niet en nu jij dus zit te treuren denk je dat ik kom subiet... Beetje egotripper spelen als een hond liep ik je na ja, dat ging mij goed vervelen ik loop je niet meer achterna... En dat helpt blijkbaar veel beter maar ik ben er overheen.... 'k mis je nog geen milimeter 't is…

scherp, het oog op zicht geopenbaard, doordrongen nacht geschonken licht kernachtig, fijn bezongen behorend bij, beginnen als een schaduw even lacht is het wezen enkel binnen waar het zetelt, stille kracht veranderingen levensgroot smaken kunnen wederkeren als roos, sterk, liefdesrood waar we zijn, kunnen leren…

Het lachen was voor hem een serieuze zaak Waarvan hij goed de ernst inzag Dus nooit, nee nooit een schaterlach Want lachen is een diep sociaal–emotioneel beleven Dat lachen voor je lol, die pret Dat doe je beslist niet zo maar even Een glimlach om de mond was al een uiting van zijn innerlijke pret Maar deze zonder argumentatie in een schaterlach…

Een jaar of zestien voelt het weer Wanneer ik onder hels lawaai De steile eilandweg opdraai Als snelheidsduivel van weleer “Born to be wild, Born to be wild” Gehuil van boven de motoren Van Steppenwolf opnieuw geboren Terwijl de teller vijftig haalt Totdat een haarspeldbocht me maant Een tikje minder gas te geven Te laat! Daar slipt mijn…

Een berg met groene bossen bedekt De zee blauw groen gevlekt Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Heldere beelden zonder geluid Palmen zo reusachtig groot Bloemen van het mooiste rood Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Maar het zijn plaatjes ik mis het geluid Ik ken het land alleen van foto's en verhalen Maar ik wil zo graag…

in mijn toestand van half beschonken zijn zie ik mensen dansen praten lachen de muziek klinkt luid door de verkeerd belichte ruimte obers rennen af en aan niemand stoort zich eraan een paartje danst op de te kleine dansvloer bewegingen vol sensualiteit en lust niemand stoort zich eraan ogen sprekend zuiver half gesloten het…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…

Er blies een ware strijd voorbij. Koude adem. Stilte. Schoonheid op een paard en duizend zielen in een machtige adem voortgestuwd en gedreven aan de rand van schemerige tijd. Duistere geheimen bliksemen in een flits voorbij, gebroken wit verdwijnt door kieren van bestaan. Ik proef een eeuwige gouden schijn, streel wat rest in relikwieën…

De kosmos is een grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor…

de zwaluwen troepen samen voor de aftocht trekken met hun verleden naar het zuiden de vunzige lucht is drachtig van bange dagen onweerswolken nopen ons te wachten op de stille komst van nieuwe ijstijden wij die zijn uiteengerukt door het lot tellen in onze handen de schaarse sterren en onze voornemens voor de komende week we schreven brieven…

Kastie was het spel van werveling uit jongensstoer en meisjesborsten tussen bomen. Kastie was een bronst, gespeeld in zon. Als dromer stond ik er bij, keek ernaar vanuit mijn bed daar bij het raam Ik was te jong om mee te doen, toch meegezogen in de trechter van het spel, de straat. Tegenover nummer 12 zoenden ze voortdurend en ontstond…

De stem van het mangrovebos lispelt steeds haar oude lied als een mantra door mijn ziel in ‘n branding van verlangen spoelt ze al m’n zorgen weg als ik toegeef en moe zeg: ik kom naar huis… misschien al morgen Want ik ben het moe jouw lokroep aan te horen elke dag….,elke nacht och, ik weet dat jij niet stopt met roepen dat je op me wacht…

Ik droomde mij een droom met bloeiende sterren en stralende bloemen het hemels groene gras en vissen die zoemen. Ik droomde mij een droom met dagelijkse maneschijn en nachtelijke zonnestralen waar de bezige bijen nectar uit de wolken halen. Ik droomde mij een eigen droom die altijd uit zal komen waarin ik mijzelf wakker maak, nog even…