als rond het ochtendgloren een haan weer kraait de krantenjongen zich laat horen hij in een gevouwen blad even het nieuws van de wereld in zijn handen had de lichtstralen weer op de ramen prijken in liefkozende streepjes over de linnenbloemen strijken rond deze zo geriefelijke plek denk ik aan hoe anders het was tijdens het avondgesprek…

Soms was er een schaduw om mij heen, klein stukje onverwerkt verleden er was twijfel en ook angst. Huilen in stilte van de nacht het was mijn innerlijke strijd ik hield het goed verborgen maar jij las het in mijn ogen. Jouw liefde verdreef de pijn gaf mijn leven weer kleur zal het nooit vergeten maar het heeft een plaatsje gekregen…

Dartel en kleurrijk fladder je op witte wolkjes drijf je voorbij en vlindert naar mij!…

De straal van de fontein lijkt in het donker op de DOOD. Hij wenkt naar mij! Met zijn tanden bloot. Maar 'k wil niet gaan. Al zie ik alles somber in... Gaan heeft geen zin. Ik wil verder leven en nog veel vreugde beleven!…

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, wat voor leven heb je als je geen reden hebt om te lachen?…

In het labyrint van m'n geest schilder ik de woorden die er altijd zijn geweest In de stilte van de nacht komen ze weer voorbij en maken mij verdrietig maar ook blij ik raak ze maar niet kwijt want ik heb ze zelf bedacht in de echo van de tijd dezelfde woorden omringen mij in de nacht waarin ik slapeloos verglijd…

(Speelbal op tablet) In quick-step, jive of disco Dansen poppen bij voorkeur Niet, daar zij de touwtjes te ver Hebben laten vieren en bovendien Van mening zijn dat ze de pas Wordt afgesneden door bewegende Handen achter hout Terwijl dagen opnieuw lengen Nachten stervend korter zijn Hanteert de schilder zijn penseel Dichten schrijvers…

Mijn hart Is weer van mij Ik voel weer Wat mijn hart voelt Ik doe weer Wat mijn hart mij ingeeft Mijn verstand Kijkt toe En weet Dat het niet meer Hoeft in te grijpen Bij te sturen Recht te zetten Want mijn hart Is weer van mij Mijn hart Is er weer Voor mij…

Gortdroge lekvlammen schaamteloos als altijd breekbaar in de vroege morgen watermuur van stil verzet strepen zonneregen staalt warmte in je hart stolsels bereiken het brein vaargeul wordt gestremd wrijft tranen uit je ogen lekvlammen stillen de honger vallen droog als de avond is gekomen.…

heb je dat ook wel eens zo'n gevoel dat je blij bent met je bestaan of het nu een mooie wolkenlucht is of een hap van een banaan geluk ligt soms in van die korte momenten het zit 'm niet in een knip vol centen niet eens in een heel gezond lijf geluk zit in je ziel zonder kijf op dit moment werd ik geraakt door een plaatje dat ik ooit…

Een opwelling van rood vier jonge stokrozelaars uitbundig in bloei en twee of drie mussen uitgelaten daartussen…

Zie haar lopen dwars door het leven heen. Haar prachtige parel houdt zij fier omhoog. Liep zij maar meer om hen heen met een boog want als een glazen bal trachten zij het te barsten tot breken. Nog steeds houdt zij haar mooiste bezit fier omhoog geheven de barsten vol gestopt met lijm wil zij het bij haar houden voor het leven. Geen tijd en…

dat het carillon weerklinkt als een zonnig minneliedje wanneer zijn stem mijn oorschelp binnendringt zijn hand mijn hand tintelend hartelijk omringt mijn voeten zweven dansen, pasjesblij mijn hart dicht letterklanken gelijk de lijster zijn zang laat horen in heggenranken rond een bloeiende mei wat is het toch dat ik hem zo heel graag…

ik had je gisteren willen geven hoe mooi het was, hier gisteren bij mij een hemel zwaar van regen niet bij mij aan jou mijn vergezichten schrijven waartussen stadjes liggen ingepakt met jou verdwalen in mijn woorden eeuwen voelen door een kleine stad en vertellen hoe de mensen daar vreugde en leed beleefden bij het haventje gezeten…

Compassie komt pas, met passie als compas.…

Ik staar naar de einder naar het eindeloze oppervlak, ik staar en denk, zeg maar overpeins met het grootste gemak, alle jaren van ons leven. Ik staar, weet amper waar ik met de jaren ben gebleven, ze zijn zo met jou met ons, met het zijn, omgeven. Ik staar naar de horizon, die eindeloos ver weg is, ik denk, dat jij daar bent, waar geen…

tussen kierende gordijnen kaatst de zon stof dwarrelt stenen in het hoofd vervloekend leven zwelt de kater nee voorlopig even geen kopjes meer…

het kenmerk van een naakt verlangen dat taalkundig mij verziet in liefde weliswaar met afgebroken zinnen plaatst ons samenzijn tussen houten pilaren buigzaam zoals de nacht riekt naar stilstaande uren die sober doch kwetsbaar de repen maanlicht versmallen speurt mijn domein naar eenvoud een eenvoud zonder sporen die wijzen naar nieuwigheden…

Als eendagsvlieg geboren worden, groeien, eten, voortplanten, sterven, een heel kort leven aan scherven. Misschien beter zo, heel intens, want langer hier op aarde kan je ideaalbeeld bederven. Seks, drugs, Rock & Roll, laten we de politiekers niet vergeten, vastklampend aan die ene hete zwoele nacht passé composé behorend tot het verleden…

Ik heb soms geen woorden voor gevoel Heb geen manier mezelf uit te drukken Probeer het wel maar bereik nooit mijn doel met het niet kunnen valt vervolgens alles in stukken Ik heb zoveel gedachten in mijn kop, het schiet van het een naar het ander en verwart me compleet Geen moment dat ik kan zeggen oké nu stop heb het idee dat het me van binnen…