Ik kijk uit het raam in de donkere nacht. En zie een hemel zonder sterrenpracht. De wind waait zacht door het open raam naar binnen. Ik kom tot rust in deze stille nacht. Er is niemand, die nu op me wacht. Misschien, zal morgen de zon weer schijnen die de sombere gedachten uit mijn hoofd doet verdwijnen!…

En hoe bij het zien van die hand alles onmiddellijk voor hem voorbij is zijn heimwee steeds terugkomt. Hoe met duizend dingen het ene benoemen zijn rouwrandjes onder zijn nagels zijn nachten zonder maan en sterren. Hij zocht een woord woorden en vond een beeld eigen angst een oog en veel naaktheid. Zoop , rookte als een ketter…

Vroeger toen ik jong was Was de dood ver verwijderd Nu en na Meer dan een halve eeuw Verschijnen beelden Van de vele gevallen geliefden -Zij die mij vormden Troostten inspireerden Onvoorwaardelijk liefhadden Om mij Het kind -Nu ouder Word ik bang Twijfel aan mijn goedheid Aan een Hogere macht Ik wens niet te geloven In een Hogere…

Zij jaagt alle dagen met beide armen wijd en vangt bijna achteloos meerdere levens verspreid waar nachten woest spelen met een zoekende zesde duivel is haar gezichtje nochtans zacht bijzonder wanneer zij lacht soms aait ze haar hond maar onverlicht verlaten geeft zij weer gehoor aan nog een laatste geest…

Dit tweegesprek in de nacht geeft steeds herhaling echo zonder uitzicht op een werkelijk lange lente, hoe droef kunnen pauwen thans nog schreiden, monden nog scheppen naar beeld en gelijkenis. Hoe het neer te leggen alles was waar en ooit wel goed. Zijn ze niet meer schoon uw aderen de armen en uw keel. U sprak ooit over het purper van…

Afscheid nemen is zwaar kan je niet vergeten voel me angstig. raar zul jij dat ooit weten? Leven, het bestaat je maakt het iedere dag mee naast wie je ook staat soms ben je er niet mee tevree. Luisteren en samen praten maakt dat je elkaar vergeeft iets wat je niet moet laten 'n belangrijk iets waar je voor leeft.…

Wat gekanker al niet kan geven in leven als lichten doven nu ze een vonk zien, geen bel antwoordt geen deur opent. Ze roepen om bomen van gewoon formaat een langere lente dan de vorige vooral om zomers en picknickmanden. Hoe laat je de rest in witregels vergeten. Hebben alle partijen vleugels en zij enkel vlerken? Hij weet hij had bloemen…

( zonder het lijfelijk voltooien in vleselijk verstrengelen het verlangen van woorden bevrijden) als ik je kon beminnen zoals jij dat zou willen ver van het ouderlijk preken met slechts een simpele streling de beide ogen uitdagend onverwachts zien en de wankelende liefde sussend armen in nemen voorbij de horizon hart aan hart…

we zijn niet als schemer twee gelijke stroken aan elkaar gebonden we zijn niet als het zonlicht over het vlakke land in dromen verzonken we zijn als blauwe olie en brak water met afstand als tussen rand onvermengd hand in hand verstrengelend de kracht van poëzie vleselijk wensend - nee - hoe kunnen onze ogen in één knipperende…

in de late lentelucht vond ik je terug tedere geur van beginnen prikkelt mijn zinnen laat me leven lila kleur ik de sterren zilver de maan stormachtige stromen nu tot rust gekomen laat me dromen laat me gaan…

Mijn ziel wordt oud want de pijn voelt vertrouwd, Geschreven woorden laten me koud, De liefde die mijn rust verstoorde, voelde fout. Ik klamp me vast aan wat ik heb, De angst, de pijn, Bereid me voor op mijn vertrek, Zal de leegte opgevuld zijn? Een half sieraad vergaat, zelfs al draagt het jouw naam. Onthou slechts de haat, Zie het licht…

de wind speelt in het zand tot aan de kade van steen het licht lacht gelig in een schaduwloze lucht mijn hoofd zit alweer vol van ongenode gedachten mijn hartslag stort zich in de diepte van de zee komt terug als een vochtige golfslag met het aanstromende water maar geen nood mijn onrustige gemoed volgt gewoon de weg die het volgen…

draag mij naar klanken melodieën van innigheid wanneer mijn hart dreigt te gaan dansen op tonen van kraaienzwart echo een beminnelijk lied als ik verdwaal afdaal langs het pad van stilte, het verdriet…

Als ik glimlach glimlach je me stralend terug. Als ik zing zing je vrolijk met me mee Als ik opspring om te gaan dansen dansen we samen in hetzelfde ritme. Maar als ik verdrietig ben geef jij me toch je liefdevolle armen én sprankelende lieve ogen.…

ontluiken bloeit uit haast dode takken, nog in donkere kamers met beschimmelde ramen daar schuilen tere knoppen in schuldloos schamen de adem van buiten zuigt aan wanden die zijn opgebouwd uit dichtgetimmerde ruiten en waar licht botst om dan in het niets te verzanden totdat mijn vogels roepen en ik ze verder draag in mijn…

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan en wist ik het zeker, mijn vuisten gebald. Nu ben ik moe, op van de slaap en ga ik terug in bed met mijn twijfels.…

trieste berichten omvouwen deze morgen zo vrolijk als de zon schijnt doen de grijze wolken toch anders vermoeden zo naar buiten kijkend rollen tranen langzaam in een koud kopje thee…

en het lentelicht stroomt krappe ruimte binnen dwars door het strak patroon van monotoon geluid verstokte woorden lopen uit geneigd naar zon, gekeerd tot een belofte die wellicht tot niets leidt maar ik lucht mijn hart en klop mijn wezen uit…

Het is nooit te laat Om je toekomst in te halen Al lijkt die soms Voor altijd gewist Roep heel hard Dit is mijn eigen leven! En voor je het weet Is je toekomst Weer terug.…

ruig en kolkend is het water waarin ze tot haar heupen waadt net als in haar echte leven moet ze zien een koers te vinden aleer ze te pletter zal slaan tegen de rotsen even is ze stuurloos dan luistert ze naar de wind die haar als immer weer een uitweg biedt troostend haar tranen droogt en haar optilt en meevoert naar stillere wateren…