Netgedichten

netgedicht (nr. 31.556):

Een ware nachtmerrie

Wat gekanker al niet kan geven in leven
als lichten doven nu ze een vonk zien,
geen bel antwoordt geen deur opent.

Ze roepen om bomen van gewoon formaat
een langere lente dan de vorige
vooral om zomers en picknickmanden.
Hoe laat je de rest in witregels vergeten.

Hebben alle partijen vleugels en zij enkel vlerken?
Hij weet hij had bloemen kunnen laten bezorgen
gedichten kunnen schrijven
kunnen schilderen maar beleeft een nachtmerrie,
iets dat een tong afbijt, leven op de hals haalt.
Hoe zeg je wat zwart op wit al gedrukt stond.

voetnoot:
Een maand lang , december j.l. dezelfde droom
een nachtmerrie over een man die kanker oploopt.