zigzaggend door ogenschijnlijk wil ik mezelf niet kwijt wring mij in de kijker om hard rennend warmtesporen op te wekken rode vlekken die als flitsend vuurwerk mijn verwachtingen blootleggen…

Je komt op een receptie, van de gasten ken je er geen, je vindt uiteindelijk een plek aan een tafeltje van steen, drinkt je koffie, eet je taart en denkt dat ieder naar je staart, je frunnikt aan je jasje, rommelt in je tasje, links een rug, gejast tot op de grond, rechts een plant tot het plafond. De mensen tegenover je, die kun…

ze heeft de zee gekust wijl haar ogen dronken van verlangen over de deinende golven naar de branding staarden ze heeft de zee gekust met schelpjes in haar beide handen zand tussen haar tenen de wind fluisterend in haar oren, wapperend haar haren ze heeft de zee gekust denkend aan hem die ze zojuist een groet bracht haar vriend nooit…

denderend door m’ n kop gillend metaal recht door kromming oorverdovend stil verwrongen staal dampend als een macaber kunstwerk…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

Een winterdip zonder sneeuw lui zijn zonder een geeuw Lachen zonder geluid muziek met de radio uit Blijven om ergens voor te gaan een straat zoeken in een laan Doen maar enkel in gedachten verlangen is niets meer dan smachten Sterven terwijl je nog steeds leeft grond voelen terwijl je zweeft Verkleumd tijdens een zomerdag niet meer willen…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Stuit op grove taal van onwil rem hard aan de kant, slip sterk met mijn bruine open ogen over mijn eigen gevoelsgrens open gaapt voor mij een grote afgrond achter harde wilde golven voel ik wand doorvoed mijn hartje met het begin van wat ik seconden lang stil herken, ik begeer niet langer wat ik krijgen kon en mijn luiheid toch weerhouden…

in haar fluistert een nieuwe droom haar voeten willen dansen maar nog even wacht ze trillend van emotie opgewonden van elke nieuwe belofte die zich zinderend op haar netvlies spiegelt de kracht in haar staat op vangt haar droom en in de wolfshuil van de wind staat ze roerloos dan voelt ze dat ze mag in een explosie van extase lacht…

het is midden in de nacht en vertel wat ik hoor zo lijkt de stilte zacht ervaar enkel gebrom van de toren links voor het klinkt als de snelweg A50 overdag het dient misschien zo te zijn de wereld draait immers door toch is het zo dat ik even niets moet het is zweven tussen aarde en de slaap waarop men wacht ik ben alleen het voelt…

niemand begrijpt me geen familie geen buur of verre vriend geen dokter specialist of psychiater niemand begrijpt me alleen m’n hond we kijken elkaar even aan en besluiten een heerlijke lange wandeling te maken in die prachtige stilte praten we honderd uit niemand begrijpt me alleen m’n hond…

troebelheid troef tastend hopen op helderheid…

‘s ochtends vroeg ‘s avonds laat als de dag overgaat in de nacht de donkere nacht nooit te snel voorbij alleen op mijn zij wakker op mijn kussen zo zacht zoveel gedachten liever droom ik dromen, zo zacht iemand die op mij wacht over mij waakt mijn dromen en gedachten kust me zacht ik word langzaam wakker een traan op mijn…

Stilte voor de storm of storm in een glas water Stilte voor de vorm of proeven we pas later waar de schoen wringt?…

wij voelden ons als een schip van het V.O.C. toen we werden binnengehaald met champagne die we dronken uit te duur betaalde glazen we kregen bloemen van de zachtste zijde maar bovendien was er die glimlach die vanaf de stad naar hier reisde het aanmeren riep een stoet van vreugde op met dansende cijfers die het perkament kleurde met idealen…

Zijn verdriet kon de oude clown amper nog verbergen, verwend vertroeteld publiek begon teveel van hem te vergen. Zijn vrolijk geschminkte gezicht treurde zichtbaar van verdriet, het traantje op zijn wang was wat hem die dag verried. Maar amper kon hij de kinderen nog plezieren, Was hij te oud, moest hij stoppen? Is hij overgeleverd aan de…

Als je iets niet wil of kan Bekijk het dan van onderaf Zie het luchtig overkomen Sta versteld, lig paf…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje dat is uit…

Gebroken en gesloopt door die ene zin. Het einde van een mooi begin. Alles kapot, waar je ooit op had gehoopt.…

Ik omarm mijn fouten ze geven me de juiste richting... - Het zijn niet echt fouten - Het zijn LEER-MOMENTEN en daar ben ik blij om want wie wil er nu even dom weggaan als hij gekomen is ?...…