Geelgroen en bruin bezaaid over straat Regen ,wind, mist waar je gaat of staat Bomen laten los elk blad haar verhaal Groeven diep gesleten hun voeder bijna kaal Ruilen van seizoen de warmte nu voorbij Bijna onopgemerkt in het nieuwe jaargetij Ik snuif de lucht op van nat blad en kou De geur die mij beroerd herfst ik hou van jou…

grauwe wind grijpt parasollen regen valt als blad de regen kleurt de straten watergoud binnen hangen hoog de lampen boven een piano en een drummer hun doorgerookte stemmen gaan aan ons voorbij een hand glijdt langs een rug de wereld hangt op warme billen vol van bier en rode wijn er wordt uit volle borst gezongen als in de late middagdienst…

langs het mossig muurtje blader ik het najaar door vuur de wilde wingerd aan vlammen zal zij stil zal ik staan mijn leeggeroofde armen zullen kraken onder vallend hemelglas tot het sneeuwklokje witter oogt dan wintergras houd ik een stille wake…

Haar kleurenpracht doet me nog steeds bekoren van een boom in m'n straat die bijna haar blad heeft verloren haar takken hemelwaarts gericht die afsteken tegen de blauwe lucht wacht ze op de winter die komen gaat dan komt ze even tot rust maar in haar wortels borrelt nieuw leven en als de lente komt zal ze haar schoonheid in sprankelend groen…

het loof, gekleurd of vaal bedekt mijn wereld almaar meer ik ben op weg naar innerlijke taal spreken wordt zuchten naar een veer in het park waar ik vertoef lijken alle lichten te doven het aardsparadijs toont zich grijs en droef alleen eenden zie ik in een lage mist geloven het lijkt altijd zo onverwacht als ik de andere kant ervaar…

Er staat een boom in m'n straat die langzaam haar blaadjes loslaat maar heeft nog steeds haar schitterende kleurentooi in groen, geel en rood zo mooi stilaan bekleedt ze de aarde met een gemeleerd tapijt iedere dag weer anders de herfst die gepaard gaat met afscheid en waterlanders…

Temidden van het prachtige puur, het zachtglooiende avondrood, temidden van het herfstlandschap, dorpjes en wonderlijke taferelen, neem ik afscheid van de natuur en kijk even stil en dankbaar om. Ik wil zo graag bij jullie behoren als mijn dag ontwaakt, het leek alsof ik niet verder mocht komen, mijn gezichtsveld duidelijkheid kreeg. Naar…

De regen die nu valt Laat je voelen met haar tranen Waarbij de geurende wind Bladeren laat vallen Waarin het een teken Van moed en passie geeft Waarbij de natuur krachtig Laat voelen wat vallen en opstaan is Die eikels uit bomen gooit En bladeren weer omhoog spuwt Voor een lichte straal Van een warm stralend zonnetje Want de zucht…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen, het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht. Wie leeft…

De laatste vlinder bezoekt een late bloem om daarna te sterven in de noordenwind vogels volgen hun kompas richting warmer zuid het blad vlucht van de boom maar komt niet ver tenzij gedragen door de wind de egels zoeken een plek om zich langdurig op te rollen en ik onder protest leg ik me neer bij nog meer donker steeds meer kou als…

Nu de bladeren zich uiten In de kou van de natuur Komt mijn verjaardag In verse en schrale kuur En waarom ben ik het Die in deze tijden Moet liggen op mijn bed Waarin ik lang lig uit te zieken Voor een ijzige open deur Waarin ik mij ontfutsel Met pijn en veel gezeur Over hoofdpijn en kou Die mijn controverse vormt Bij de dagen die ik…

Daar zitten ze hand in hand op dat bankje onder de bomen Blozende gezichten naar elkaar gekeerd onder het geelkoper van het verkleurend bladerdak Haar spiegelbeeld en dat van het bos ziet ze in zijn iris. Zij voelt zijn kracht in haar smalle vingers, brandend van verlangen naar hem, hoe hij is, was, zal zijn Zijn hart gaat wild tekeer…

De wind, de beeldspraak van het zwijgen in verhalen , gehuld in bast van bomen, eiken en de espen reiken met magere armen vol ongeduld uit naar vingerdunne twijgen. voelsprieten van onschuld, het zal gaan sneeuwen, omdat de vorst komen zal, wordt onder schors de essentie opgetekend, nerven kerven kringen in een zenuwgestel, een uurwerk…

Een jaar lang gewacht heb ik, op grootvadertje vorst. De oerstrenge aardse winter blijft buiten staan, zijn vorstige ijzig strenge blik wil ik overleven. Wilde ganzen vliegen in de vorm van een v, Willen net als ik zo graag de kristalharde koude winter ontsnappen, in de winter schermen tegen de vorst en oostenwind. Koning winter…

voel je de herfst in al zijn kleuren wankelt nu al in oktober straks november weer met storm heb jij je dikke winterjas al gepakt voel je die bladeren om je heen steeds meer verzamelen ze zich alsof ze hebben afgesproken dat het nu de tijd is zie je dat de kleuren van de bladeren verspringen van goud naar geel en dan weer goud het…

bijna onopgemerkt sluipt herfst in mijn gedichten tussen gevallen bladeren zoek ik pasklare woorden om mijn gevoelens te vertolken met in mijn neus de geur van vergankelijkheid vang ik melancholie in tegenlicht…

In de nacht voor zijn aankomst is de Maan op zachte voeten door zijn hoftuin gegaan Zij liet verstrooid wat maanlicht slingeren - nooit meer aan gedacht Bosranken weven daarvan een vacht van zilverig pluis over hekwerk en poort van het Koninklijk Huis Zijn herauten snelle snaken verven bladeren scharlaken sienna, oker, vermiljoen…

weer lastig weer vandaag. god trekt mini druppels uit de wolken, ik loop met paraplu traag, moedeloos door de binnenstad, verhoog m'n kraag. Bbrr wind mist op de ramen, chagrijnige vlug- wandelende norse mensen, geen 'hoi' of 'hoe gaat het', ik loop ook met strakke kop de supermarkt in en schud m'n paraplu. Naast me een hond die schudt…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

Omdat ik Uw gedichten lees weet ik van de herfst van blaad’ren die vallen op een of ander tapijt van nog meer blaad’ren die dan ook in weemoedige gedaanten verschijnen of zoiets. Mij zegt dat gene moer ik zie wel regen en wind meer rimpels in de singel dan strikt noodzakelijk en wat meer grijs in de lucht dan gebruikelijk maar somber…