herfstzon verstopt zich neemt afscheid van gekleurd bos mist verstilt geluid geritsel van vallend blad nieuwe knoppen goed bedekt Tanka…

zachtjes glijdt het zonlicht door het grote raam dat het spinnenweb verlicht wiegen bladeren naar benee koesteren zij de vrije val herfstige schoonheid weldra passé koel tikt de tijd voorbij gaat deze nou werkelijk sneller of ligt dat nou aan mij…

Hard blaast de wind door de lucht. Hij doet zijn best om guur te lijken. Vogels jaagt hij zo op de vlucht, die gaan naar warmere landen wijken. De winter kondigt zich nu aan, de lampen zullen nu vroeg al branden. Snel zie je een fietser voorbij gaan, terwijl hij blaast aan zijn koude handen. De natuur is grauw, de bomen kaal. De wind gaat…

De regen kust mijn vensters weer, De donkre winden sollen Het droeve liedje van weleer Langs alle huizebollen; Een dorre tak gaat heen en weer, En van zijn blâren rollen De natte tranen telkens neer - Altijd weer volgezwollen. 0: met de zon om 't hoofd gewonden, Met geld en goed en zoet-gezind - Wie heeft de Mei geen vreugd gezonden?…

het is eind oktober en ik heb weer koude vingers die mijn verzen stroef laten lopen als veteranen in blessuretijd maar niets belet mij mijn handen te warmen aan jouw warme lichaam ook al lijkt 't op het oog niets om het lijf te hebben tóch mag dit wel eens worden vermeld...…

Zij was van ieder najaar het gekneusde meisje en zong, onhoorbaar haast, een notenkrakerslied: vandaag ga ik misschien verloren. De linten in haar waaiend haar, papavers tussen koren ooit, maar rood wordt bruin en brood verkruimelt, langzaam gaat elk meisje dood. Ik wou haar vluchtruim zijn, mijn tuin voor al haar vogels openplooien…

terwijl de maand langzaam vordert voelt men de oktoberwind steeds harder de winter schuilt reeds in de avond de lucht barst van de kou een langzaam landschap vult zich met de humusgeur van bladeren en twijgen over het vage zicht van vormeloze dagen valt nog wat sporadisch licht…

de kou tikt op de ramen hoor hoe de hemel schreit en haar aarde bedekt met witte tranen kil haar gemoedstoestand, omringd door stilte die zachtjes door de pijn snijdt brandt binnenin het verlangen naar immense rust…

Herfstwind verdrijft de witte wolken, Ganzen trekken langs het lege zwerk, Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën, Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten, Bijna was ik gelukkig, Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier, Wit schuimt de stroom langs de boeg, Fluit en trom houden maat met de riemslag, Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…

De regen houdt maar aan, de gezichten die ik opneem, doen mij denken aan mime-spelers, die zich weerbarstig verzetten tegen de kou. De striemende wind doet de huiden verstrakken, er wordt duidelijk minder gelachen dan toen we nog halfnaakt in het zwembad badderden om de zon van ons af te slaan. Een oude NRC waait in het gezicht van een…

onder de bomen is het droger daar buigt het gras niet, naast de regen wordt maar weinig nat en loopt de hond niet zo te trekken even staan, even nog ademen zuiverend verlaat de avond thans de dag tot ver in schemeruren leeft de herfst hij laat het water langzaam rijpen op het laatst dat zomerblad…

Oktoberlicht Tuin gedompeld in oktoberlicht Als koraal in het rif Fris, schoon en kwetsbaar in het zicht Werden de dingen neergelegd Door de donzig strijkende stralen Van de middagzon De bomen, de struiken en het gras Oh, ik kon Ik kon hun wezen zien Alsof ik hen ook zelf was…

In duizenden druppels vocht uiteen gevallen flarden herfstsluier geworden beneemt het de zomer de adem glijdt het talmend in rust omfloerst het ogen met de bomen tot grijze fluwelen de horizon ontnomen in het stille witte waaiende een sprankje zon jaagt het op de vlucht om verloren lommer de bladgele en rode…

het daglicht zie ik krimpen elke dag wat meer herfst komt, daarna winter elk jaar weer het duister zal ik droevig worden van leeggeworden bomen of keer ik in mijzelf waar zonnewarmte blijft onder mijn nieuwe truitje draag ik een lenteshirt…

Wind jaagt bladeren van de bomen zon gaat vroeg onder herfst.…

oktober dampt zich in de eerste kille ochtenden als voorlopers naar winterse donkerte af en toe schijnt er een waterige zon oktober spiegelt zich in goudgebladerte en grijze wolken die zachtjes uitvallen in humusrijke aarde volgende lente weer zinnig groen oktober verdonkert zich in bewolkte nachten en benevelde aarde terwijl de maan aan…

bladeren dobberen in stemmige tinten door een stille sloot, drijvend langs een verwaaide boom die gaandeweg doorzichtiger wordt, in mild oktober licht nu brozer wat eenzamer lijkt zoals hij roerloos naar 't water staart bij vlagen naar zonnige dagen reikt…

De zon laat via haar stralen weten, dat zij de naam vandaag eer doet!…

Nazomertje zoet, je zinderende zaligheid speld ik op mijn hoed langs wegeltjes van rust, langs paadjes van weldadigheid, langs holle wegen als groene tunnels en bolle boomgaarden in oranjegloed. Ik wil geen minuut missen, geen uur verzuimen, jouw dromerige fruit heeft iets goddelijk zoet. Ik lik vingers en duimen.…

De wind heeft warme gedachten in je haren gesponnen En hangt een nevel aan rood gebladerte Vallend van tak tot tak op de aarde, in het nat van een bloeiend najaar De eerste grijze haar als een teken van de tand des tijds Geronnen in smalle wateren, van fluisterend tot tierend We vieren de herfst met wervelende melancholie…