Het vooroordeel belet de milde blik,
er wordt met grove taal geharreward,
de samenleving is verhard, verstard,
de wereld is ‘wij/zij’, het centrum ‘ik’.…

Hij is zo dik en zij zo klein
hoe zou ze hem omhelzen.
Hij is zo moe en zij zo klein
hoe zou ze hem begrijpen.…

Ze keek eens naar zichzelf
door de ogen van een ander,
en in één ogenblik
zag ze dat ze blind was.…

In het verre zuiden, op ijzige grond,
Waar de winden fluisteren hun koude mond,
Daar heerst de vorst in zwart en wit gehuld,
De keizerpinguïn, met majesteit gevuld.

Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht,
belofte van veel sneeuw. Een lage wei
waar 't water blank om korte wilgen stond
tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen…