We zien hem opnieuw op zijn motorfiets scheuren
Hij rent zich weer rot, voor gevaar op de vlucht
En haalt capriolen uit hoog in de lucht
De wereld vergaan? Dat laat Tom niet gebeuren…

Geesten van stand wonen, men weet het,
gaarne onder een steen.
En niet alleen in het theehuis denkt men zo beminde,
de schorpioen, de grijze pissebed, de vaal gezinde…

Voor de eikel goed en wel begrijpen kon
waarover de uil sprak met de maan en de zon
bleken zij klaar met vechten en filosoferen.
"Zo zal ik nooit welsprekendheid leren…

De maan
ze weegt zo zwaar
de duif vergiftigd
het leven laat.…

O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.…