Mijn neef Roland drinkt nogal veel en dan met name van vrijdag op zaterdag. Tante Ans maakt zich zorgen. Ze vindt neef met regelmaat op zondag ergens onvolkomen: doet dan het raam open. Laat lucht binnen en wijst haar angst in gedachten de deur. Stop toch! waait ze haar armen ten hemel. Neef ontkent, schaamt, verstopt en belooft iets…

Toen de heldere dag jouw lucide droom aanvaarde  waren witte zeilschepen al onderweg  op zee naar een andere droom hier op aarde  in een speelfilm over oude tijden stevige mannen bolle zeilen geen glimp van regenwolken of heldere glans van zonneschijn alles grijs en laag hangend in dronkenschap op volle zee te laat…

Ik ben het woud ontvlucht van de woeste kroegen, zweterige ruimtes vol oeverloze prietpraat, de straten deinen onrustig op en neer, het is heel vroeg, maar veel te laat. De zon heeft de huizen al in brand gestoken, vreemd schokkend schuiven ze langs elkaar, het plein is een traag golvend meer, waar ik onzeker dwarrelend over vaar. Graag…

De kroegbaas, van onbestemde leeftijd, niet meer zo jong, eer wat belegen, staat stategisch opgesteld achter de bar, buiten valt gestaag de lenteregen. Hij spoelt wat glazen, rangschikt flessen, tapt een pilsje met het gemak waaruit jarenlange ervaring spreekt, hij is gepokt en gemazeld in het vak. Als een veldheer staat hij in zijn kroeg…

Wilde blauwe vlinders bespieden sluwe wolven op Russisch grondgebied waar de Veluwe veel groter is lenige wilgen deinen weemoedig met de wind mee in een strijdlied zie daar de wilde paardenbenen onder de heldere blauwlucht van bonte horizonnen uit de verstilde verte rivieren drinken bloeddoorlopen labiele emoties monsterkoppen…

Bet was in d'r jonge jaren 'n Mirakel van 'n meid; In 'n dienst bij nette mensen Raakte ze d'r onschuld kwijt. Met d'r kas-ie en d'r kindje Werd ze aan de deur gezet. En 't kon der niks meer schelen Of ze riepen vuile Bet. Refrein: Daarom wou Bet maar dronken zijn Van de jenever, van de jenever, Daarom wou Bet maar dronken zijn…

Er is geen weg terug, het gaat gebeuren ondanks de mistroostige regendruppels de knoppen staan op springen de bomen krijgen bladeren, fris groen en jij daar in jouw heuvellandschap met de fruitige geur van verse vruchten laat me weten dat je nuchter bent bijgekomen van alle dwaze dromen misschien later in het voorjaar als de warmte meerdere…

Hij was de weg kwijt Al een lange tijd Was van het padje af geraakt Woonde in een pandje dat hij had gekraakt Maar nu heeft hij de weg weer terug gevonden Volgt al een tijd het juiste pad Nooit meer zie je hem ladderzat Het kraakpand heeft hij verlaten Het gaat met hem nu best wel goed Maar ik hou hem in de gaten Hij mag niet weer van het…

Het is misschien in werkelijkheid vijftig dwaze dromen verderop een volle fles whiskey aangespoeld op het strand hij weet het waarschijnlijk al het is een gevoel diep in zichzelf de oude tekenaar wordt langzaam dronken terwijl de wereld aan zijn voeten ligt hij struikelt over zijn eigen benen totdat hij de laatste droom vergeten is…

Vorm, inhoud, woordkeuze en zinswendingen namen mijn hart in bezit Vooral de maas speelde een hoofdrol en werd kapitaal; ik dacht : deze zit De inbreng is zo levensecht gebracht; zou perfect scenario wezen voor geslaagde film, vast een topper Tevens zeer subtiele hint voor erg velen onder ons lijdende aan een sociaal aanvaarde drug wel droeve flopper…

Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen Een eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas. Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen !) Dat ik de Dichter van zijn wijnkelk was.…

In het knusse vertrek van de geliefde kroeg vermeien zich thans niet meer dan acht mensen de weinige bezoekers voorspellen met geschuif van hun drinkglazen veelbelovend samenzijn dat verrassingen vraagt drukke spraak is spoedig daverende scherts en warrig gezang denkbeelden strekken zich naar hevige strijd uit tussen harde waarheid…

De wijn die jij mij gaf was groen Deze kun je drinken zei je toen Je dronk zelf ook uit het glas dat jij mij gaf Want onze wijn was groen…

Vroeg in de morgen geurende koffiebonen tot kopje verwerkt. Wanneer ik mij in de vroege ochtend laat verrassen door onbekende geur met heerlijke tinten als stille verleiding die ik niet direct kan thuisbrengen daar ik ook niet weet waar het vandaan komt maar mij wel heeft beroerd om mee te stromen op deze golven; dat smaakt naar meer. Zich…

Mijn kleine rivierenlandschap is voor jouw dorst te nauw geschapen ben je om te drinken mijn zoete water is voor jou te flauw het schip zal spoedig neerwaarts zinken je hangt wat slingers naast het bed beschonken begin je luid te zingen geen mens ontroer je met jouw pret bezig is men met serieuzere dingen mijn nauwe riviertje is voor jou…

Bergen glas in ijzeren bakken Het gekletter in de nacht. De alcoholist is niet te pakken Hij heeft ze op het stille uur gebracht.…

De wiet is zo top vandaag dat ik er spontaan van in hoger sferen geraak en o ja: het perfect gekoelde bier ook tjeezus, tis weer zo'n dag half zeven 's morgens en al danig ja, dànig onder invloed van een royaal scala aan middelen en, niet te vergeten natuurlijk: de zogenaamde na-ijl-effecten van een week of vijf, zes keihard drugs gebruiken…

Gaarne moge ik den lezer niet alleen heil wensen, doch evenzeer verwijzen naar de snelsonnetteur van de dag, Coenraedt van Meerenburgh, in zijn lofzang op de waarheid die zich ophoudt in den man ("In vino veritas"), zodra nog enkel wijsheid schuilt in den kan... ------------------------------------ BLAUWE KNOOP Ik was een maand lang…

Ik heb de maand van droogte afgesloten, En sta nu voor de cruciale keus: Zet ik een bier- of wijnglas voor m’n neus, Waarvan ik vroeger volop heb genoten? Ja, januari is voorbij, ik pas, En vul m’n kelk: in vino veritas!…

(kleine ode) de citroen niet om in te bijten maar juist de schillen lenen zich uitmuntend voor een lekker drankje saluti...…