bij een foto van Irene Suchocki alleen om de klank al boulangerie/confiserie geschapen voor de poëzie hier bakt men broden en gebak hier koketteert men met het vak de Franse bakker is een kei wat hij ook bakt het maakt me blij het is een ambacht om te smullen laat de pessimist maar lullen…

de foto een vastgelegde momentopname uitgekozen voor een gelijmde plek in het album elk van ons wrikt zich los van het gestolde gezin om het met eigen ogen te zien we kunnen elkaar niet vinden in dat licht de tijd en die ruimte zoveel werkelijkheden waarheden en zoveel wijzen van begrijpen in één afdruk…

Ik zie de schoonheid en weerspiegeling van het akkerland door jouw ogen de scherpe instelling van jouw pupil jij, mijn camera…

Hun blik vangt de fotograaf die hen zoekt in te blikken Via een camera kijk je dubbel Ze zijn tweemaal gefixeerd Fotografie doet zijn aandacht leven Techniek doet het hart kloppen De camera geeft hen de geest Zij geven de foto een ziel Zoals het andere intrigeert is het andere geïntrigeerd Zeepbellen zijn te vatten voor ze uiteenspatten…

De fotograaf, hij speurt en schiet op een moment dat niemand ziet De lensopening sluit en zonder klik op foto vastgelegd, die lach, die snik. Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid maar oh zo vergankelijk is een portret als het in as wordt bijgezet.…

Ik zag hem in de weer, met apparatuur, lenzen en zwart doek Hij bekeek mij minutieus vanuit elke hoek Er werd een lensopening op mij gericht en op vraag wendde ik mijn gezicht Kijk naar het vogeltje zei hij En voordat ik het wist, was het voorbij. Mijn foto is nu opgeslagen in de cloud, die zo digitale eeuwigheidswaarde houdt. In kleur of…

De contouren de horizon de zon de lucht de wolken Dat plaatje vanuit jouw plaats vormt een palet aan kleuren vooral veel groen met veel schaduwen in het zicht Klik...foto gemaakt! Fotograferen is als schilderen met licht!…

Mijn verleden, vastgelegd in foto's met kartelrandjes heeft nooit kleur gekend, in grijstinten tonen zij een bestaan steeds verder van mij vandaan, ik kijk ernaar probeer de kleur te raden van het tuinhek waar ik toen tegen leunde. De lucht is blauw, dat weet ik zeker. Zou de kleurenblinde hebben gemerkt hoe technicolor de beelden in de bioscoop…

Ik sta samen met Ellen ten Damme op de foto en die foto hangt nu in mijn schrijfkamer te pronken als één van de mooiste momenten in mijn woelige leven. Hoe meer ik er naar kijk, hoe meer ze mijn vriendinnetje is. Laat me maar in die waan. Ik weet nog net dat ik mezelf voor de gek houd of net niet. Ik heb het gedurfd om mijn linkerarm…

Hout is brandstof voor gedichten! Ook mensen vergaan ooit als hout, uniek levend naar een vurig licht. Een foto heeft zijn unieke weg gevonden. Onmogelijk om zichzelf te herhalen, of om een identieke fotograaf te vinden. Gedichten ontstaan als brandend hout. Vaak uit vurige gedachten. Soms uit bijna niets. Zo lijkt het.…

Kijk dan toch hoe mooi het is, alles! En mooier nog met sneeuw of op een foto. Zo mooi was het, toen, en we wisten het, want we fotografeerden. Wisten we het niet? we wisten het. We hadden een griezelig inzicht in later. En ook zelf waren wij mooi, zelfs wijzelf. We waren mooier dan we dachten. --------------------------- uit: 'Maar…

Je ziet ze steeds meer; van die lama's die, gedachteloos in de verte starend, op een uitgedroogd stuk kauwgom kauwen. Oostblok blond, rood gelipt, net te wulps een duckface maken, met smakkende kaken die ze niet op elkaar kunnen houden.…

ze valt me plotseling op aan de rand van 't park staande in de avondzon kijkt wat onwennig doch met een glimlach op 't gelaat er wordt kennelijk van haar een foto gemaakt ze is overigens zelf een plaatje haar benen fraai en slank voeten gestoken in schoenen met extreem hoge hakken jurkje valt zwierig neer haar taille is rank…

Zwartgekleurde zilverdeeltjes omgezet in sepia Een ruïne onder wolkendek op ruige, vormeloze grond Hoewel amorf, glooit soms gesteente heel bescheiden als jonge buste koersend op 't mooi gewelf Sepia qua kleur maakt herfstig zon verlicht opeens veel minder waar contouren zich scherpen De binnenplaats wordt streng bewaakt door een gebeeldhouwde…

ik ruik het zure zweet van oom Antoon de weeïge lucht van de rozenstruik ik voel het duizelend verdriet onder de ruisende bomen de bevende angst achter het masker van de lach ik hoor bijen zoemen onmachtig wonen we op uiteengescheurde planeten foto's zwijgen in zwart-wit…

Ademloos verleidt jouw been stijlvol door de split mijn hart tot meer werk.…

argeloos loopt hij door het beeld ziet zijn glimlach per ongeluk vereeuwigd voor een vreemde met afgesneden oor en verdwenen schouder valt hij bijna uit de foto nu woont hij in een album voor altijd…

Je voorhoofd in vieren gestreken, gevouwen, gerimpeld, geplooid. Wanhoop, verbeelding, berusting, overleving. Een kwart negatief van je spiegelbeeld ben je niet zelf.…

op een oude foto La Roche-en-Ardenne 1966 gemaakt met mijn kodak-instamatic in een vlaag van ontroering er staat een paard met een hooiwagen waarop de boer zijn lading schikt een simpel vakantiekiekje ware het niet dat ik vanaf die dag heb leren kijken met de ogen van een dichter…

we leggen dagelijks dingen vast momenten in kleur of zwart wit beelden of gebeurtenissen met of zonder camera gemakkelijk te delen in deze digitale tijd van kiekjes tot imposante foto's die schilderijen lijken de aanwas inmens vredelievend vooral tot men zijn camera oppakt en het gebruikt als wapen om een diep gevoel na te…