Alle inzendingen van Adeleyd

Boeketten tot in de hemel: stralend wit en vol zon, niet geplukt maar veel belovend: vruchtbaar en leven gevend. Boeketten voor niemand speciaal en dus voor iedereen; niet te koop, enkel te kijk maar vruchtbaar en leven gevend.…

En altijd weer het lied van liefde, alsof de ziel niets anders weet en enkel maar haar welkom heet, zo zijn wij mens geworden. Een stille morgen, laat nog licht, een avontuur begonnen, een veld vol duizend zonnen, zo werd de wereld mooi. En altijd weer het lied van liefde, de nacht doorleefd tot waar een mens een stil gebaar, een liefde…

Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen waar 't oud verdriet is weggedaan en wat zolang niet werd verstaan dat bloesemt nu in duizend kruinen. We vieren Pasen, feest van licht, een groot geheim, een vergezicht.…

Zoals vandaag was het ook toen: wachten in stilte op wat komen gaat, zonder perspectief, verdoofd, verdwaasd. Zoals toen ook vandaag: geen licht meer zien, geen uitkomst, enkel wachten op wat komen gaat. We hebben toch enkel maar dit: de roerloosheid, geen antwoord, geen kracht, een stil doorwaken van de nacht.…

Priester zijn is zoals Jezus knielen voor de armste mens, voeten wassen, nooit vergeten wat Hij als zijn laatste wens meegaf aan wie Hem wil volgen: dat ze liefdevol en één dienen zouden, niet als heersers leven, zoals Hij verscheen in die laatste levensuren, brood en wijn als teken bood. Priester zijn is zo getuigen van het Licht dwars…

Even duikt de lente onder in een dikke,grijze mist maar het zal niet blijven duren, zij wordt nu niet meer gekist maar ze zal het zeker halen op het donker en de nacht; wacht nog even, durf weer dromen weet waarop je hart nu wacht en geniet van zoveel weelde, zing je ziel en adem uit; kijk naar bomen, bloemen, kinderen, dans en leef nu…

Is dit lente of misschien herfst: druppels grijsheid en treurnis, vlugge mensen. De avond sluit al vroeg de luiken want de regen willen we niet. Lente of herfst? Toch is water leven, begin en bron; Regen is echter triestig als het lente is.…

Hoe triestig: mensen willen doden om zelf dan spoedig heel beroemd te zijn; vergeten wij dat tien geboden ons willen leren over dijn en mijn en dat eenieders leven heilig is - een groot geschenk, een diep geheimenis? "Een man die zaterdag vier mensen heeft neergestoken in het Waalse Seraing zegt een bewonderaar te zijn van seriemoordenaars…

Heel binnenkort weer schuilen onder het bladerendak wanneer de regendruppels vallen als pianoklanken, ijl en doordringend maar een wereld oproepend van zon en vreugde omdat de lente eindelijk gekomen is. De luchten weer blauw alsof een schilder een nieuwe tube verf aanspreekt en zich verwondert over de helderheid en de breking van het licht…

Betula lenta, als muziek klinkt dit in onze oren, nu lente weer herboren en vreugde alom vrij. Betula lenta, warme blik en teder ademhalen, de lichtglans in verhalen en schaapjes in de wei. Betula lenta, kinderzang en katjes aan de bomen, het voorjaar weer gekomen en wij zo zonnig blij.…

De tinteltenen van de lente, ze maken me zo blij, ze maken me zo vrolijk; ze dansen zelfs met mij; De tinteltenen van de lente verheugen zich zozeer, ik zie de knoppen groeien, het licht schijnt meer en meer; De tinteltenen van de lente, ze roepen naar elk kind, ze roepen alle mensen en zingen in de wind.…

Krokussen: lachende zon die wegduikt voor koude winden, lente doet vinden in tere tinten.…

Vrede dekt je avond toe, vrede komt als water dat gestadig stromen wil, vrede dekt je toe. Vrede ruist doorheen de avond, vrede glimlacht zacht; vrede geeft je vleugels nu, vrede bergt je ziel.…

Elke morgen hoor ik hen weer met hun hoge stemmetjes, hun klaterende lach; ze maken mijn ziel weer jong - halen me uit de sporen vanzelfsprekendheid en tille me op tot hun hoogte: dicht bij de aarde kijkend naar omhoog.…

Ineens zo afgesloten, teruggeplooid op jezelf, wat wordt je wereld klein. Niets boeit je echt, er is alleen die verdomde pijn. Je ademt niet ruim, je voelt hoe moeilijk de lucht er kan zijn.…

Een mooi gedicht groeit niet aan bomen, het komt je zomaar aangewaaid; misschien dat 't nestelt in je dromen en dat het je daar even aait, maar 't vraagt geduld en soms hard werken, het laat je ziel dan ook niet los en doet zoveel tot je gaat merken de stille krokus tussen 't mos. Dan zingt er iets, als danst de wind, alof je plots een…

Dit alles zal vergaan: de mooie dromen en het dwaas vertoon, maar laat ons hoopvol leven want niets is hier gewoon maar alles is gegeven.…

Het licht dat almaar sterker wordt en dat uiteindelijk zal winnen, betovert nu al ziel en zinnen al is er nog veel duisternis. Het licht dat danst en zingt als schaduw, als tegenpool van 't winterlied; wie juicht en jubelt nu nog niet al is er ook veel duisternis. Het licht dat stil en vredig lacht, dat vreugde schept in oerverlangen,…

Warm wordt de aarde weer en alles groen en 't zal gaan worden net als toen de eerste vogels zongen. Nauwelijks bedwongen een zucht, een kreet, herademing, en nieuw wordt ieder ding.…

Want onvervuld blijft het verlangen levend, de tijd draait door, de vragen staan in al hun hevigheid gebeiteld. Want onvervuld blijft het verlangen levend, de leegte zoekt een vorm, ongrijpbaar anders, verbindend tot grotere gehelen. Want onvervuld blijft het verlangen levend, geen danser zonder dans, geen licht tenzij het groot ontwaken…

Wat groen en wit en heel veel zon, ze doen me van de lente dromen, al is de winter nog steeds hier en kaal zijn ook nog al de bomen, er hangt iets van de lentelucht temidden van de winterzangen; ik weet het wel, het is vooral een kwestie van een stil verlangen maar dat houdt mensen op de been ook op vandaag, voor velen feest, maar laat…

Toch hangt al iets van lente in de lucht, al regent het en zijn de wolken grauw. De sneeuw is nog voorhanden en de lucht is soms heel even blauw. Maar geuren zijn er eerst, nog voor de vogels fluiten en vertellen dat de winter wijkt. Mijn hart kan juichen en de takken zien herleven, wortels drinken van plezier dat overal in straten al ontkiemt…

Een beeetje licht na zoveel weken duister en sneeuwklokjes die dapper bloeien gaan; ze groeten ons, al moeten ze vergaan en weg is dan weer heel die stille luister. Zo laat ons goed zijn nu het hier nog kan, want morgen komt er mogelijk niets van.…

Licht van deze winterdag, zon doorheen de woorden, laat me vrede vinden. Licht van nieuw begin en van tederheden, schenk me vreugde. Licht van overgave, vouw mijn handen samen. Amen.…

Iemand heeft goed huisgehouden in de cijfers die ik had; mooie cijfers werden lager maar hoe zeg of schrijf je dat? Is het kwestie van je nekken, van jaloersheid of zoiets? Zal ik dan maar best vertrekken of gewoon mijn gang maar gaan? Lieve mensen, wil me sparen en wat goed is laten staan...…

Hoe kunnen woorden je bekoren, of zijn het toch de woorden niet maar wat ze roepen, wat ze wijzen en hoe je door de woorden ziet hoe 't leven steeds opnieuw geschenk is, hoe liefde je bestaan plots kleurt en dat het allerkleinste zaadje toch ergens nog naar morgen geurt. Hoe kunnen woorden je bekoren: ze zijn het echte leven niet maar…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht! Maar ik droom zwart soms in doorwaakte nachten en vind geen woorden voor een blij…

Voor de wagen die me veilig brengt naar waar ik straks wil zijn vliegen de vogels; Ze zijn er even, dan voorgoed weer weg. Een onbestemde weemoed volgt me heel de avond en brengt een verre herinnering weer heel intens nabij. De vogels der vergankelijkheid vliegen nu en dan tot laat in de avond en melden dat er niets voorgoed verloren is…

Stromende energie, golven licht en chaos die leiden naar nieuw begin en geboorte, die het onvoorstelbare openbaren en doen ontstaan wat nog niet is. Onzekerheid die doet uitbreken tot ver voorbij de grenzen van het weten tot waar zien begint en ervaren dat nooit en nergens alles gezegd is, alles berekend en ervaren, alles benoemd en voltooid…

Niets komt er nog van mooie verzen uit mijn pen; zijn door de koude de muzen bevroren of weten ze niet meer waar ik ben? Wat is het een bibberen en glijden op straat, alleen de kinderen zijn nog blij want die weten nog niet hoe vallen wel gaat of ze staan weer op zonder breuken of builen; Lang leve de winter voor 't uitzicht maar laat voor…