Alle inzendingen van Daniël

buiten dit slachthuis schreeuwen brutale kinderen na één koekje gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven…

Het geluid van padjes samen, apart, nog een wat verder iets lager, samen in scheef akkoord onvindbaar want telkens andere padjes even verder, samen hinkend, apart, samen terwijl die vlak bij mijn voet even hun adem inhouden. --------------------------- uit: 'Gedichten', 1966.…

Het loopt uit de hand: corona is in ons land! Nu ben ik hele dagen thuis. Thuiswerk, schoolwerk, huiswerk, en zelfs thuis luisteren naar de kerk. Het voelt als zitten in een kluis! Deze dagen heb ik veel vragen. Toch ga ik niet klagen, want er is keer op keer, zeer zonnig zomerweer. Gelukkig is het buiten warm, ondanks het landelijk…

‘s Morgens sta ik op, het verlangen stijgt snel naar mijn kop. Ik loop naar de kast, en heb de fles al vast. Ontbijten is niet nodig, een boterham? écht overbodig! Een draai aan de dop… een slok… en de drank is op, snel naar m’n voorraad flessen, om de dagelijkse dorst te lessen. Geen vrienden om me heen, altijd maar alleen. En ook al…

mijn koude hersentjes werken traag een gletsjer die het verleden langzaam en onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want misschien was het niet veel maar ik gaf je alles wat ik bezat toen jij…

je praat niet écht meer met me en kijkt verwonderd als ik je zeg dat ik in jouw buik nog heb gewoond dan word je als glas waar ik doorheen kan kijken het lijkt alsof de wind je jaren niet meer streelt alsof de regen tevergeefs je ziel wil aaien en je zegt nooit meer het komt wel goed mijn jongen morgen opnieuw de angst en misschien…

daar sta je dan BEVRIJD van alles eenzaam en verweesd mooi te wezen op de website van gedichten.nl honderdvijf keer bekeken en niemand die om je geeft niemand die de moeite doet om je waarde uit je regels te zeven quotering nul schrijver Jan lul adieu van mij hoef je geen inzending meer te vrezen…

en dan kom ik weer naar je toe je lach in goud vertaald vertelt me duizendvoudig hoezeer ik één was met je jeugd al dronk jij meer van mijn verleden de stilte bevrijdt enkel die begrepen heeft wat sterven is geen onvermogen jij was er één van want de nacht draagt de kleur van je ogen…

en dan valt zacht de adem van de nacht als een deken om je heen terwijl je tracht de splinters van je ziel weer aan elkaar te lijmen smacht elke vezel in je vege lijf naar een vleug erkentelijkheid teken van herinnering aan een ver vervlogen en te vlug verdampt roemrijk verleden nog sta je triomfantelijk kantelen van je vervallen slot…

nu de dood weer langzaam in het leven kruipt en alles kleurt in bonte tinten alsof sterven feesten is nu de weemoed glijdt tussen mijn regels en mijn tranen regenbogen nog nooit zag ik je uit deze hoek ooit had ik je ontzettend lief en nu ik ouder word zie ik je door totaal andere ogen…

september was mijn minnares heengegaan op dertig prachtig drachtig van een roes die nog niet was uitgeslapen denken aan haar is staren in de sporen van een losgelaten blad in water…

uiteindelijk heb ik dan toch geleerd om het goud uit je blik te zeven waar ik hoopte je te ontmoeten ben ik je misgelopen en nadien kwam je schuilen met dauw in je haar en keek je verward als de vlucht van duizend spreeuwen bleef ik je zoeken was ik het die riep wonderlijk je thuiskomst de warmte de weemoed toen je weer met me sliep…

treur je nog om toen en kijk je om over schouders van een ver verleden je kende dit sterven niet je was geen kind van deze tijd al streel je mijn ziel met weifelend tastende vingers van weemoed en woel je mijn dagen het geeft niet ik ben altijd al een kind van vreemde oases geweest…

van de dood heb ik nu wel elk gelaat gezien de stille dreiging jaren meegedragen en ja mijn lief ik hield van jou op mijn manier van de dood ben ik niet weggelopen al die jaren hand in hand en hoop na hoop in wanhoop omgebogen geen laffer vijand dan de onze en ja mijn lief ik hield nog meer van jou en nu na al dit vechten moegestreden…

nu jij er niet meer bent en alles plots lijkt stil te staan je adem en de tijd het kind van glas dat je in feite altijd al was gebroken, weggegaan af en toe nog aai je vluchtig mijn gedachten en fluister je mijn naam zie ik de scherven weer terug aan elkaar anders dan vroeger wieg ik je nog strijk ik met zachte vingers door je haar vervaagt…

hun geluid zetten zij een elektrische maaltijd voor en voeren het beginsels met de kleine lepel van hun stem in hun rauw maar licht gestegen hoofd breken warme eieren hun ogen sluiten in genot en openen zich geel en lauw dan bijten zij in zoete inborst zure levens, zoutpilaren tot de gave meeuwen die de kust bevolken niet langer…

angst ze is er ze is thuis bij iemand die de deur nu sluit na de aangename reis de laatste lampen uit ze knarst tot aan het open raam, het lege bos en daalt naast de eigenaar gelegen in een bed van kraakbeen stil als huid ze barst en koude lijm, een dringend gif tast langs het schild, de blote hemel als de doodsklaroen…

“Je hebt je keuze gemaakt!” Heb ik de keuze echt gemaakt? Soms lijkt het alsof ik een knoop doorhak, Maar knoop de uiteinden gewoon weer terug aan elkaar. Raar dat je denkt: “Nu moet ik het doen!” Terwijl je toch geen vertrouwen in je keuze hebt. Je zegt je keuze te maken en leeft er naartoe, Maar je maakt de keuze niet vast en hangt op de…

Verkiest u Bos straks boven Balkenende of wilt u stemmen op de VVD? Mag ik u wijzen op een fris idee of wilt u liever nog 4 jaar ellende? Kies honderdvijftig zetels voor de dieren. Laat louter koeien eens ons land bestieren.…

'Breezerslet' in de Nieuwe Van Dale Ze oogt wat ouder dan ze werkelijk is. Ze draagt een lekker sexy naveltruitje. Ze geurt naar jeugd en heeft een perzikhuidje. Ik knipoog cool naar deze teener-miss. "Een drankje en je mag met mij naar bed." "Ja, Lekker." Een Van Dale's breezerslet.…

De antiglobalisten demonstreren en in Athene is het dit keer raak. Ze stellen wat er mis gaat aan de kaak met stenengooien om het tij te keren. Gezamenlijk voert men hun anti-strijd. Opmerkelijk: Ze doen het wereldwijd.…

Op mijn pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij Hoe meer je vlinder rukt zich stuk bij 't zoeken naar het groot geluk hoe'n enkele vindt de deernis…

De dagedampen daalden diep en dampten onder donkeren stolp benauwend, onweerstaanbaar sterk het strevend, stijgend wezen weg in langen loomen winterslaap Nu heft het rijzend licht des daags den dampen duidelijk voelbaar op beschijnt opnieuw de breede baan bedolven onder duisternis den langen looden wintertijd De schitt’ring van het lichte…

Op mijn pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los   Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij   Hoe meer je vlinder rukt zich stuk  bij 't zoeken naar het groot geluk  hoe'n enkele vindt  de deernis…

De boeren uit de provincie Drenthe en de boeren uit de andere elf beschermen de gezondheid van zichzelf maar lieten nooit hun dieren inenten. Dieren sterven zonder mond, zonder klauw. Noem het 'bek-en-hoef-zeer' en toon berouw.…