de dichters

hun geluid zetten zij
een elektrische maaltijd voor

en voeren het beginsels
met de kleine lepel van hun stem

in hun rauw maar licht gestegen hoofd
breken warme eieren

hun ogen sluiten in genot
en openen zich geel en lauw

dan bijten zij in zoete inborst
zure levens, zoutpilaren

tot de gave meeuwen die de kust bevolken
niet langer pijnloos pikken

maar eenzaam als aalscholvers
als de rotte tanden die men koelt

bij de maan
het witte water

de koude kraan
die open monden spoelt

poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 176