inloggen

Alle inzendingen van John Loopstra

71 resultaten.

Sorteren op:

Limes

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 60
Mijn leven lang woonde ik aan een rivier, een grens die ik niet passeren kon, voor geen geld passeren wilde, en toch, verlangde ik naar de landen aan de overkant. Ik vreesde hen vervuld van duisternis, ravijnen die woedend mijn voeten openscheurden, maar de laatste jaren werden de fluisteringen steeds sterker, woorden die vreemd zinnig…

Schimmige liefde

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 45
Ik dacht dat ik viel voor een schim - ze liep rond met ogen die naar mij toe gesloten waren, maar na een seizoen vol stormen en zwarte wolken die keer op keer hard hun hart uit huilden, wist ik mijn ogen uit gewassen in diepe vennen vol van liefde voor mij. Al die tijd was ik het spook geweest en al die jaren had ik die vrouw…

Tranen in stilte

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 309
Daglichtschuw, verscheuren tranen in stilte de rust van deze nacht ? ik kan het niet verdragen dat ik de vrede van onze kat zou verstoren, zij slaapt in mijn schoot, en deze tranen zijn niet gemaakt van woede, van angst, van verdriet, maar, opbloeiend, in vreugde. Mijn hart hongert naar leven dat…

Ergensooit

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
Ergensooit bestaat niet in mijn leven ? dat duurt maar een seconde tussen talloze anderen. Maar in mijn geheugen wachten voorbije dagen tot ik hen weer opzoek en in mijn slaap keren nog oudere seconden naar mij terug: een monnik stilletjes biddend in zijn donkere cel; een piloot in paniek, zijn vliegtuig brandt; jouw omhelzing die…

De regen voorbij

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 56
De wind heeft de regen meegenomen naar de stad, maar uit de immer voortjagende wolken vallen de seconden, rood als herfstbladeren van een Amerikaanse eik, dit schiereiland in de tijd in. Volgend jaar zullen ze er weer zijn als rode russula’s tussen andere bladeren. Een kikker springt weg voor mijn voeten, op zoek naar water…

Wisseling van de wacht

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 59
Wind strijkt zacht langs de wilg, ziet hoe die staat en staart. De wilg huilt zijn blaadjes naar het water, ziet hoe zijn tranen wegdrijven op de stroom. De zomerzon drijft mee, wikkelt zich in de bladeren en reist verder op de rivier. Wilg staart naar een ster die zich tussen de wolken door laat zien, troostend. Wilg weet nu dat…

Nooit meer piekeren

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 69
Statig staat hij hier, deze eik, zijn voeten bedekt met mos om de wortels warm te houden, en groet zijn familie aan de overkant van de weg. Hij weet nu dat zijn kinderen achter hem een hertenkind verbergen. Hij voelt dat hij zijn taak volbracht heeft.…

Het oude woud

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 61
Voelbaar tussen de bomen wacht het woud totdat jij het ziet en groet. Stilte antwoordt, geeft de beek stroming, maakt de boom vol blad, vult de wilde raat met honing. Hier lopen wij, vrij van stenen, vrij om stil te staan bij het oude woud dat voortleeft in deze groene long tussen twee wijken.…
John Loopstra26 september 2020Lees meer…

Zon boven nevel

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 93
Als nevel over een beek vloeit verlies door mijn leven, met alle winden mee, ongrijpbaar, maar wel zichtbaar (maar jij niet, mijn broeder). Als de dag warm wordt, lost het verlies op, zo lijkt het, maar het is altijd aanwezig als waterdamp in permanente vrije val – regen is nooit ver weg, maakt dat de dag afkoelt, wordt verklamd tot…

Samenvloeiing

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 68
Eeuwig avontuur – ieder zijns weegs gegaan, ontmoeten deze twee elkaar, monniken: de één prevelt zijn gebed, de ander wil gehoord worden, met luider stem. Zon en maan in alle getijden hun gids. Samen trekken zij verder, als één in hun doel, op weg naar het grote klooster in de zee en in de oksel van deze beken breekt zij mijn…

Steen

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 67
Aan de rand van mijn water vind ik een steen. Ik raap hem op, houd hem in mijn handen; zijn naam wordt me ingefluisterd. Ik sluit mijn ogen en voel weer de navelstreng die ons verbond in het donker voor onze geboorte. De steen brandt in mijn hand en ik scheer hem weg – negen keer ketst hij terug en zinkt dan naar de bodem. Ik word…

Onderhanden werk (een ironisch epos)

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 79
Ik geef aan, ik geef aan verloren te zijn in BTW, golf na golf van cijfers gelijk een zee, de tijd telt door (T minus twintig dagen) terwijl de banken transactie na transactie uitschrijven ? tellen mijn uren ook voor hun facturen? Ik kan nu niet geven aan mijn vrouw een leven! Nu al T minus vijftien dagen, maar ook meer bedragen…

Hervonden beek

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 24
Traag meandert de beek - door mij hervonden – voorbij de bosrand; op de bodem, zonbeschenen, bewegen schaduwen van kringen op het stromende water, helder oplichtend, verdwijnend, om, op een andere plaats, weer te verschijnen. Hier leven vissen, soms flitsend zilver, dan weer als een donkere streep boven helder zand, nauwelijks bevatbaar…

Getijdekracht

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 171
Dit hoofd ziet zelfs in het zonlicht dat de nacht altijd wacht op haar kans, terwijl het hart altijd de onzichtbare maan zoekt. Getijdekracht, splijtend, er heerst pijn achter het zwijgen uit verdeeldheid. Sterren zetten hun koers uit vanaf hun geboorte, groeien planeten die mij huizen – waarnemingshorizon, geen ander deeltje…

Protuberans

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 86
De onrust beweegt zich voort, eeuwig langs de gebaande weg: links, naar rechts, terug naar links, toch weer terug naar rechts. De veer staat te strak en schiet mij te ver door naar toen; naar waar ik niet meer wilde wonen, nooit meer wilde zijn en altijd weer wind ik de veer te strak op, mijn tijd kan het niet duren. Genoeg nu van…

Kluizenaar tot keizer

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 30
Als je je hoofd te rusten legt, voel je dan mijn hartslag als de weg naar de slaap? Als ik je hoofd op mijn borst weet, dan ben ik niet langer gekluisd in mijn eigen leegte, die nooit dezelfde ruimte vult. Voor me ligt dan ook een weg naar de slaap, een wereld die niet tastbaar is; een wereld die in beelden woont, ademt in kleuren…

drijvende heuvels

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 34
mijn handen als woorden in stilte gedompeld spreken reikend naar verten in je ogen onbereikbaar: groene heuvels zich koesterend in wit licht zwervend tussen de heuvels zie ik hen rood – bloedloze geboorte breekt aan explosief in eigen vuur verteerd en geworden; zij, eens star geworteld, worden nu tot golven drijvend op vlammende grondzeeën…

Deze morgen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 51
Als de maan wegvalt, wandelt mistig de morgen mijn waken in (zij slaapt nog). Het is stil buiten, geen merel roept zijn gebied uit. Is er nog wel een wereld voorbij de ramen, nu de huizen achter ons schimmen van zichzelf zijn? Het werpt een deken van grijsheid over de kleuren van mijn droom. Ik gaap, rek me uit en laat de kleuren…

mijn dagen

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 43
Ik ben gegaan -tot dit moment – alle dagen van mijn leven, het leeuwendeel daarvan in jouw handen. Woorden van allerlei pluimage zijn op de thee geweest, hebben muren gesloopt, gebouwd, daken gestut en nog zie ik de blauwe regen uit de boom stromen onze tuin in. Samen lezen, eten, slapen, ieder ons eigen werk, onze eigen zinnen…

Mysositis (concept) (Voor EvK)

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 55
Hoe kan je ooit zo afdwalen dat je je oude buurt niet meer herkent? Ja, de huizen zijn geverfd, de bomen gegroeid en ik, ik spreek inmiddels een andere taal… Maar als ik jou dan antwoord, weet ik dat het doen eigenlijk soms nog is zoals toen. De littekens lichten op, tonen de weg, bij hun woorden plant ik een vlag, blauw (myosotis…

Spreektaal

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 48
Zij vindt haar klank, haar taal in een andere dag dan ik, maar toch vindt zij de woorden in mijn nevels, die ik woordenloos aanstaar, want ik zie geen begin ? zij zet de paden uit de nevels in. Elke dag hetzelfde uitzicht, ik ga het nog geloven, maar het nachtzwart kent ook kometen in hun baan langs mijn herinneringen, die oplichten…

Afscheid van het Ierse bord

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 123
Ik heb je gegeven, aan de corona, de mooie droom (ik was niet wakker) – ik berijd de draak van mijn weg, zonder kaarten vooraf (achteraf voor waar ik vandaan kom wel) Achtendertig jaren trouw met je ontbeten, geluncht en altijd waren we daar terug in de zomer dat ik je vond in Ballinspittle, gelukkig was ik een bord vergeten.…

Speenkruid

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 129
Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

Geen tijding, geen tij

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 74
Banging on the doldrums – Maar ik kan er geen touw aan vastknopen, nu de stemmen van de wind geen raadselen fluisteren, niet tornen aan de stilte; want de winden zijn weg, elders, op reis? Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op…

Avondrood

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 117
Lied van een merel omlijst helder het avondrood meeslepend leven…

verre vloedlijn

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 100
Hier, voor de rede van weer een onbeschreven eiland, dein ik kalm mee op de golven die mijn schip bewegen. Voor me, achter de branding, een zongekroond strand aan de voet van een slapende vulkaan, zijn adem vaag zichtbaar tegen de lucht. En toch ben ik gebonden aan mijn schip, voel ik, ver achter de horizon, jouw baken branden, roepen…

Vloedlijn

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 76
Op de vloedlijn stop ik en kijk uit over zee, kies de richting waarin ik vertrok op een reis waarvan mijn schip niet terugkeerde... Nog altijd veroordeel ik mijn oordeel dat ik met de bomen voor het schip velde, ik zou gaan, de wereld in, maar een deel bleef graslander. De waterlander vertrok, keerde soms weer in de haven, maar altijd…

Drecht

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 32
Drecht Ik droomde, werd wakker en vervolgde in het maanlicht mijn weg. Dezelfde maan kwam langs, nog eens, tien maal, duizend maal en nog steeds leidt mijn weg mij voort. Voor mijn voeten nu een drecht door de tijd. Tot aan mijn heupen nat geworden kom ik weer tot de droom:

Drinkbeker (In het oog (5))

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 40
Buiten het oog getreden vult mijn wereld zich met zon, verblind voel ik me te licht bevonden en loop los een bos in dat doet mij dwalen, verdwalen over vele paden. Manen later tot een grens gekomen tref ik een park dat mij door de inrichting niet kan bekoren, het licht te strak bevroren. Ik kies in het wilde weg zelf een andere kant.…
Meer laden...