1634 resultaten.
Zandlopertje,
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 736 De zandkorrels
ruisen door de
vingers van haar
kleine hand, hier
heeft zij gespeeld,
hier is zij gestrand.
In een oorschelp
ruist de echo van
het eeuwig leven
wat zij ontdekte
in een beweging
met haar hand,
fluistert de zee
wind haar naam
in ieders oren, ze
bereed een eigenwijs
dolfijntje over de
golven van plezier,
maar…
Bloemend hart,
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 162 Vaak komen mijn trouwe
dieren, dichterbij de haag,
veulens treden uit de stilte,
wachtend in ongeduld
op fourage, breken uit
de beklemming, smeken
naar het groene klaver naast
het simpele haver, uit de
smekende emoties stroomt
de ‘courage’, dromen zij het
knellend bit te mogen vieren.
Ik berijd hun vuur als bagage,
ongezadeld op…
De laatste act,
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 291 Ik zit begraven in deze eeuw, ik
teken mijn gebreken in de tijd,
op witte grond met het zwarte krijt
van hoogmoed, niet moedwillig want
morgen valt de eerste voorjaarsregen en
worden schetsen van mijn zonden grillig.
Vroeg bloesemtapijt sneeuwt de bühne
onder, sneller wat ik had verwacht,
bewonder ik het schrale vuur al was die
wat kwijt…
De aarde vertakt zich,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 335 De nacht vertakt zich door de dag, er schieten
nieuwe loten uit exotische vruchten en instabiele
grond - misschien nog wat onrijp - maar mensen
delen brood en bezit zonder elkaar te duchten.
Zij dansen op de oude zerken, van rood geaderd
marmer, waar eerst nog bloed en staal moest stromen,
spitte vloeibaar goud uit de schoot der weelde,…
Weer (spiegeling)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 228 Weer verbleekt de herinnering
van een gezicht, weer worden
straten leger, intens bevolkt
met schimmen, weer verdween
de ziel van de betekenis in
de onbeantwoorde vragen,
Weer minder bleef je de stappen
trouw wat zo lichtend terugviel in
het stof, opgewaaid in berouw.
Weer te snel begraven, gaf je het
af met beide handen, ontpop…
Houvast?
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 139 Afgeworpen in de tijd
in een doel wat heiligt,
door innerlijke strijd
decennias gepijnigd en
gestenigd, oneindig
rollen stenen af en
aan om in het volle
uur van de waarheid
tegen elkaar te slaan.
Vonken reinigen de loop van
mijn fossiele natuur als ik doelloos
rondzwierf om keien naar de top
te sjouwen, kan ik op mijn dromen…
Ontvolkt ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 388 Gevlucht, zomaar een mens,
die opnieuw zijn grenzen trekt
waarvan hij is verdreven, z’n
heil en haard over hem zijn
uitgestort, de ideologie vermijdt
die hem reeds de rug heeft
toegekeerd, niet te geraken
waarna hij heeft gestreefd.
Dat leven van ver gezien maar
er nooit kon binnengaan, verbergt
het gelaat in beloften en schreit,…
Mijn buurmeisje
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 331 Wie zoekt niet, met groots allure,
het mystieke in zijn avonturen ?
Ervaring in verdriet en zonneschijn,
Sibylle zoekt het in het kleine,
verdiept zich in de echtheid van
de mensen, richt zich op onontdekt
gebied, treden naar onmogelijkheden,
loket tussen hemel en de aarde.
Schildert een liefelijke waarheid
in de schijn van haar penselen…
Deken van herinneringen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 737 Weer zovele getelde dagen
strijkt het lentelicht zacht
over het purperen land en
door het zwarte raven haar,
het is alweer een jaar, het
is niet waar dat zij daar nog
steeds in ruste ligt, de
grond met eigen woorden koos
als een onvoltooid gedicht.
Ik slijp haar gratie in mijn
hart van steen, ik ween haar
naam in hout en de taal om…
Tekens aan de evenaar
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 204 In het voorjaar schuilt haar
vrouwelijkheid, winters lonken
alleen vermoeide oude mannen,
zomers spelen kinderen onbevangen,
dan ben ik in het najaar tot alles bereid,
dan bestaat er geen verlies aan tijd.
En komen we elkaar vervangen,
wordt de hengst van passie als
overwinnaar bereden, beteugeld,
gevleugeld van verlangen en
verschuiven…
Een adem, een hartslag,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 213 Gedacht, verbeeld en
zo helder raakt de nacht
ons waar wij liggen, tussen
grote Beer en Stier en alle
sterren in het hemelse gewelf,
belichaming van verbeelding,
wat we in elkaar en de aarde
zien, verlichte huid en ziel
uit het stof van alledag, niet
door de tijd te zijn versleten.
De dromen worden wakker
naast zichzelf, wachtend…
Harde lijnen ?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 259 Emoties glijden door sloten de
akkers in, in lekke boten vol
hoorngeschal, stuift zand in
rauwe stemmen, lichamen te
groot voor peddels waar zij
mee roeiden en werden zij
intieme vrienden in de woelige
wateren van de nood, een reis op
beider deugd waarop zij roeiden,
voor jeugd en waterland.
Verpakte littekens gaan van
hand tot…
Waterzon,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 231 De stad meldt zich als ik
de balkondeur open, het
straatgewoel zwelt aan door
jengelend logistiek, scherp
geluid van tramrails snelt
door geest en ijle lucht.
De linden werpen met een
hoofse neiging in hun kale
kruinen elkaar de zwarte
jassen van de kraaien toe,
boven de daken en in deze
verbale dramatiek schildert
een onhoorbaar…
Het vege lijf ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 187 Als de dag z’n zegeningen telt
en zijn blik laat lopen over mens en
dier waarin het licht zich in de
schaduw versnelt, vermaak ik mij met
spellingen, speling van herinneringen
op een onafgemaakte tocht, het hart en
hoofd op papier te hebben opgeslagen.
In een strak regime uitgevoerd,
waarin ik menig dagboek heb
verbrand, verhoedt de…
Kunst van het weglaten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 Een lentevroege morgen
nog zonder breuk of smet
ik heb met mijn penseel en
pen een breuklijn ingezet,
de gedachten als aambeeld
op de werkbank van de dag.
Door klanken licht door de ruit,
strekt zich een chaos uit, het
snijpunt van veelvoud, levend
wit en zwart, gevulde caleidoscoop
van een wisselende mozaïek
met een prozaïsche verwachting…
Zaagselsporen …. (3)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 293 Zwaan bezingt zijn kroost,
zang van zwaluwen vangt aan,
de band te breken.
Ritsels in gebint,
sprookjesboek wat openspringt,
oneindig verhaal.
Portret zoekgeraakt,
jongen met een oud gezicht,
gebleekt morgenlicht
Achter prikkeldraad,
wordt willekeur versneden
tot lappenpoppen.
“ Ieder is het kind van de
rekening zijner daden…
Zaagselsporen… (2)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 314 Ongeschonden droom,
kasteel aan de hemelzoom,
zonder in – of uitgang ?
Laat kinderen lezen,
dat zij hun naam en oorsprong zien,
gebeiteld in marmer.
Hoever moet ik gaan,
blikken uit ogen te vergeten,
wat kinderen is aangedaan.
Oud en vertrokken,
vanaf die tijd gedoofd in mij,
haar zwavelstokken.
Houten speelratels
kleppen kinderdromen…
Zaagselsporen…(1)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 320 Zaagselsporen uit
oude beren van de tijd,
doodgeknuffeld.
Kind ziet grootogig,
haar eigen schoonheid aan, in
spiegels van geluk,
Jongen met schooltas,
droomde dat hij kroonprins was,
toen hij Shakespeare las.
Meisje stelt haar vraag,
briefje opwaarts langs een draad,
vlieger die het verstaat.
“ Liefde is het mooiste kind
van…
Zwarte zwanen,
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 184 Wie nog tranen over heeft
of daar tegen moet weren,
zal opgaan in een wereldzee,
waar zwarte zwanen leren zich
te spiegelen met de sterren mee.
Als beleven kijken is, wijkt
alles voor het nietig menselijk
stof, géén pakkende gelijkenis en
worden ideeën snel geschiedenis.
Verleer mezelf niet te overschatten,
verwen dan maar liefst als…
Wallenkant
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 183 Waar is de loopplank om als
dichter bij je aan te leggen,
helpt de tijdsbrokken te verleggen
in het onvoltooide droomlied van
vroeger, als dwaas te dromen
van reizen om dan te zeggen ik
ging vrij in jouw wereld rond,
werd die valreep mij ontnomen.
Gehechte waarde aan onze stappen
herinneringen aan het onuitgesproken
woord, leg het…
Geboortegrond ( haiku’s)
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 207 Zal de kosmos zijn,
verbindt haar geboortewond,
zonder lidtekens.
Lach op stembanden
lied vastgelegd als zangtekst,
trilt in lendenen.
Etalage pop
haar wereldbeelden beziet,
met lede ogen.
Tastbaar op de huid.
één hartslag voor ons beiden,
geluid uitgediept.
Vertaald in woorden,
een ware levenscodicil,
schelpdier van liefde.…
Woordmolens.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 272 Vermijd de woordenschat op
lange duur waarin ik onderga,
machteloze strijd tegen taal en tijd,
vaak niet te begrijpen wat te doen,
vertil me aan een lege letterkast,
streep de barcodes van gisteren.
Denk ik de waarheid te benaderen,
er zijn zo velen, mogen die bestaan
om tegen wil en hoon, de vlinders
van de Muzen aan te mogen raken…
Bladwijzer,
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 250 Woordenzon in mij, poëzie
waarin de kleur veranderd,
verankerd lief en leed
tot een homogeen verhaal,
verslaat vergetelheid tot
over de grenzen van moraal
of een ander woord gebruikt
als de toekomst zich ontsluit,
geweven melodie, compositie
van de stilte, boreling van het
zwijgen waarin ik zoveel meer
te zeggen had.
Tot in het…
Van boom tot as ?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 221 Krakend ben ik gevallen, te
vroeg, mijn stammen in de lente,
een droom droeg mij weg op
vlotten, op een bed van kale takken,
waarop ik het avonduur op schreef
langs steile oevers waarlangs ik dreef
langs wolkenloze nachten,
langs de schroom van liefde
naar de droogten van de zomer.
Zal ik mijn hout met mededogen,
tot vuurvonken hakken,…
Boven de taalgrens
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 152 Tergend langzaam worden
gedachten weer begaanbaar,
verbleken metaforen in de tijd,
zwerven purper deeltjes taal
in kortstondige regenbogen,
gekastijd door toevalligheid,
kwinkslagen schieten droom –
kastelen aan flarden, associaties
van herinneringen uit het niets en
uit wollige kluwens van overtal
en hernieuwde nalatigheid.
Toch weer…
Begraasd ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 298 Zinnen, geef mij een mantel
als een gulden vlies om mij
heen, onzichtbare huid uit
het verleden, de morgen lijkt
eerder dan voorheen, zal
hopen dat de nacht sneller valt.
Vooruit te lopen op de toekomst
zonder kwetsbaarheid, word ik
hoge priester op de schreden van
de lente, snoer ik onuitgesproken
woorden om mijn middel tot een
levensgordel…
Diafragma
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 370 In het licht van de leeg
gewaaide januarilucht, de
ijsblauwe zon net onder,
de sterren lui en nog niet op,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
ik de dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
velen, ben ik een makkelijk
te verwijderen beeld op de
hemelse camera, waarmee…
Duizend en één,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 194 Gelegen, naast je in het bed,
zag ik het uurwerk lopen op je slapen,
bewijs van het kloppen van je bloed,
een oceaan van gloed, waar getijden
tot elkaar komen, om de hemel
op te rapen in een bonte stoet.
Samen vloeien in één adem, in een
moment van tijd die even niet bestaat,
op zachte kousenvoeten verder gaat,
vermomd achter de uitgeworpen…
Onverslijtbaar, onbreekbaar.( Haiku's)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 148 Scherp als de zinnen
verwoestend als de bliksem,
zachtheid in een woord.
Verstild in ruimte
leegte zonder verdriet,
gewogen door beweging.
Leven dwaalt te ver
vertaal mijn oude angsten
in een nieuw akkoord.
Verlicht ijskristal
als reisgezel van een nacht,
dan vloeibaar verder.
Eierschaal gevuld
met zongekweekte tranen,
gedroogd…
Dezelfde passen ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 228 Te gewillig liet ik mij verleiden,
in een bekoorlijk, tevens gevaarlijk
spel, ik was te gretig, te roekeloos,
ook al wist ik dat wel, ben daarom
de zwakste schakel van ons beiden.
Het besprong me onverhoeds en snel,
geen tijd de aanval te vermijden, soms
kan en wil ik niet meer bevrijden, de
pijl trof doel, onbewust en onstuitbaar fel.…