Alle inzendingen van Willem.

Mijn woede naast de lust al wat waan en vals en voos is geschreven aan te klagen, de schor van hete adem niet te stillen zucht het onterechte uit te dagen. Ik zou wellicht mijn hoge toon uit nijpend zelfbehoud wat lager moeten stemmen. Maar wie ben ik zonder gram? Niemand nog. Hier valt niet af te remmen. Het lijdt geen twijfel dat ik…

Gevuld met helder water staat er op de tafel in de tuin een schaal. Wie hem daar plaatste deze nacht, geen flauw benul, en het is februari, en het water wiegend zich bedaart. Ster na ademloze ster begeeft zich op het watervlak. Dit kan niet opgetild, of heel het uitspansel gulpt plons naar god, gebogen als hij raakte over haar die tot de rand…

Taal van rede met zijn lege vormen Gedachten en gevoelens zwerven onbegrepen We worden uitingsloos door eenzaamheid gegrepen Zijn gebonden aan bedachte normen Ik voel gebrek bij heel veel mensen Naasten op de plaatsen waar ik ze ontmoet Klanken vinden antwoord, maar geen woordenvloed Wel commentaar op vreemde wensen Geen gevoel voor de hoge…

Het is vaak met gemak te traceren Een studie, systeem om van te leren Te zoeken naar een afgebakend gebied Een feest van kennis, logisch makend een lied Domein van hogescholen, universiteiten Gebouwen, gonsend van de aan te tonen feiten Centraal en stil, zo ligt een hoog terrein De faculteit van ‘t persoonlijke zijn De dromen, wensen van…

Lenig en gekruist zijn beide benen Waaruit haar lichaam ontspannen spruit Rijke versierselen zijn haar buit Dat door delen zinnelijk geuit Levend heeft gemaakt de dode stenen Symbolisch rusten beide handen Malend rad van stille wijsheid In de boezem van haar leeftijd Waar slechts eeuwige vlammen branden. Ze kijkt zo zinnelijk, zo rustig…

Moet ik dan terug naar sagen En legenden, pralen Met de magische verhalen Wereld scheppen in zes dagen Om je hart beheerst te vragen In mijn wereld te verdwalen Ook de Muzen te onthalen Om je twijfels weg te dragen Weet nu, stekende gedachten Heb ik voor de donk’re poorten Van de hel, onmondig weggesleept Ik verdoemde alle nachten…

De ochtend keerde alles, bloedsomloop En haperingen maakten rechtsomkeert De binnenzijde van mijn kussensloop Was ook geheel naar buiten toe gekeert Geluiden klonken anders, het getal Was niet meer logisch en de mijmerij Verlichtte elk bereik van het heelal De waarheid werd gewoon een schilderij Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor…

De taal doorbreekt geen wijfelbare wetten Al is hij in gebruik een kunst met blijken Een diep begrip eenvoudig te besmetten Op golven die de luchtkritiek verrijken Een eerlijk woord wordt letterlijk verwezen Naar marginale speelterreinen en de Geronnen regels worden slecht gelezen Opzij geschoven, zwakjes, onder ede Een ieder spreekt, een…

Woorden klimmen aan de horizon Na een eindeloze duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen…

Ik denk altoos aan u, als aan die dromen, Waarin een ganse lange, zalige nacht, Een nooit gezien gelaat ons tegenlacht, Zo onuitspreeklijk lief, dat bij het domen Des bleke ochtend, nog de tranen stromen Uit halfgelokene ogen, tot we ons zacht En zwijgend heffen met de stille klacht, Dat schone dromen niet weerrommekomen... Want àlles ligt…

Ach de dagen Onze plagen Lieve broeders gaan voorbij Uit dit duister Rijst de luister Van een nieuwe heerschappij Wat verschijne Wat verdwijne 't Hangt niet aan een los geval In 't verleden Ligt het heden In het nu wat worden zal. Ja zij zullen Zich vervullen Deze tijden van geluk Dees ellenden Gaan volenden en verpletterd wordt…

Onlangs heb ik over liefde uitgewijd Een gedicht afkomstig uit de oude doos Beste beelden en emoties, tomeloos En het kon nog langer worden uitgebreid Eigenlijk probeerde ik nog veel te veel In de korte regels van een blij sonnet Bij elkaar te proppen, zinnen dichtbezet En, geloof me, toch was elk woord essentieel Wie kan zich beperken tot…

Wat hij ziet zegt hij weer te geven Een kleurenmix en wazige mist Met een bepaalde tint doorweven Ook dat de realist zich vergist Mensen zien geen heldere beelden Illusie maakt het zichtbare compleet Badend in zelf bedachte weelde Viert men het leven dat zichzelf vergeet Hij heeft zich ten slotte verscholen In impressies, op het schilderij…

Gerrit Komrij en Willem van Iependaal Margreet Schouwenaar en C.O. Yellema Willem Kloos en Egmond van Herendael Martinus Nijhoff en Anneke Brasinga Gerard Graudiaan en Geert van Istendael Willem de Merode, Redbad Fokkema J.J. de Stoppelaar en Henk van der Waal Esther Jansma, Adama van scheltema Theodoor van Rijswijck en Albert Verwey Gerrit…

Er welt een zin op, mooi en dicht En regels rijgen zich aaneen De zinnen geven helder licht Een vers geboren als geen een Het tweede vers volgt kort erop De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn…

De logica is helder klaar Geeft ons houvast, volle zekerheid En stuwt de carriere als maar En geeft ons zinvol de tijd Sprekend met de goed gekozen woorden Intelligent, in elk geval bedaard En natuurlijk met gestropte boorden Maar toch een ieder naar zijn eigen aard Maar niemand kan na weinig jaren Reeds getuigen van terechte zekerheid…

De aarde wordt te oud en ijziger, haar korst zakt rimpelig in onderzeese troggen ineen, snel bezig te vergaan. De majesteit der bergen niets dan vlucht voor het gewelf der uitgebluste vuren, wanhoopssein aan steeds doodswittere maan. Later worden wij weergevonden, kille afgietsels van vreemde oerreptielen. Vliesvleugeligen trof men zelden…

Der mensen hoogste smart is wonderbaar. Zonder gelach, zonder geween, lig ik gestrekt, beweegloos gestrekt, starend en stom, in de nacht. Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, donkere vormen bewegen zich zacht in de donkere nacht... donkere vormen, zonder gerucht, en ik zucht... Paarden-getrappel en wagen-gedraaf, paarden en wagen draven…

De symbolen van de wind Leren mij te blijven staan Dwarrelend beweegt een blad Door een toeval heen gegaan Ik verzoek het stil papier Spiegel voor mijn zucht te zijn Minder vluchtig en gewoon Sterren in een raamkozijn Bomen buigen soms ontwricht Blijven staan, onaangedaan Wuiven niet met winden mee Dwingen mij te blijven staan…

Ik vind het slecht, het is niet goed De kranten schrijven het verkeerd Woestijnen stromen van het bloed Onschuldig leven wordt onteerd Een eindeloze felle strijd Geniepig soms, om het gelijk Gedachten worden opgeleid De wil is sterk en invloedrijk Het is een vesting, dik ommuurd Beperkend voor een vrije zin Een dikke hals met onderkin…

Buiten waait een wind een blinde toeval Doet mij vluchten naar mijn broeikas Ver van mode ver van elke speelbal Denk ik en ik koester nieuwe aanwas Oude weetjes krijgen een nieuw jaartal Als ik ze bekijk door het vergrootglas Geen professor en geen vrije weetal Weten waar de tijd altijd op uit was Toen en nu, het klinkt alsof we weten Wat…

O, rozen, droef en schoon, ik heb u uitgekozen Voor àl mijn koude doden, rode en witte rozen. Rozen om 't dode haar, rozen op armen en borsten Vallen met zacht gebaar, of zij niet vallen dorsten. Rozen voor ieder, die met lachen, of kussen, of groeten, of schone melodie Mijn leven wou verzoeten. Rozen voor mij slechts niet, voor…

Wat je aan illusies verloor, won je aan gewoonten. Kijken naar de weerspiegeling van de schemerlamp in het raam. En dan plots heel duidelijk weten: bij valavond voelen je handen zachter aan. Dit is het ogenblik waarop je weer durft denken aan iets heel gewoons. Aan rozen of zo. -------------------------------- Uit: 'De droom…

Uitdrukking van woorden, eenvoud in een zin Leidt al meer dan dichtende complexiteit Tot het hoogste, een wisselwerkend gewin Onbezorgde kreten smoren elk verwijt Wat betoogt hij nog in wazige gedichten? Want het blijven immers tobbende complexen Donk’re woorden, ze zouden moeten verlichten Zelfs de beste blijven schreeuwende reflexen Wat…

Woorden spelen met gedachten ook al zijn ze echt gelogen en goud eerlijk spelen woorden een gepaste rol In mythen en in sagen in verhalen en mijn waarheid zijn ze samen engelen en heilprofeten tijdloos groots in heel mijn leven…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet. Zij wist zichzelven af in eeuwige verreining, En wendt zich altijd òm en keert weer waar zij vliedt, Zij drukt zichzelve…

Soms denk ik weleens dat wij gezocht door woorden hardop spreken om ze simpel te herhalen waarom zijn gebruikte woorden eigen in geroepen waanzin meestal is een zin een echo van verouderd taalgebruik Soms zijn woorden fraai gevonden of ze hebben fossiele waarden die opnieuw gevonden moeten worden…

Het staat niet in een oude krant Ik was alleen toen ik het zag Verwijderd van mijn vaderland Op een gewone zomerdag Het was niet op een hoge berg Ik was geen held, geen wijze heer Heel onverwacht en zonder erg Te midden van het stadsverkeer Zo simpel en vervuld van kracht De glimp van een betekenis Voor niemand een gebeurtenis Ik heb…

Er zijn mensen die iets weten Kijk maar in de bibliotheekkast Planken zijn te kort bemeten Initieel werd ik een stamgast Jaren leefde ik met woorden Onder stapels, tussen boeken Waar mijn eigen zinnen smoorden Zocht ik opgelichte hoeken Mythische beloften brachten Heel mijn streven naar beneden Ik deed niets meer dan verwachten Wat geschriften…

Niet in de woorden, maar er tussenin Niet in gedachten, maar veel verderop Ook niet persoonlijk, ik zoek waarden op Zowel voor mij alsook de koningin Het is dus niet te vatten in de taal Je kunt het nergens lezen als geheel Het woord hakt ware mootjes, irreëel Helaas, fragmenten klinken magistraal Maar alle onderdelen samen zijn Een machtig…