Alle inzendingen van wil melker

we hebben alles gedeeld geluk en houden van gestreeld in samen zijn we zijn gegroeid in wat ons in elkaar boeide liefde en intens plezier nog zonder fundament wel genoeg stenen en cement voor meerdere huizen maar altijd bleef het luisteren naar en fluisteren voor de rest van de wereld creatief hoog spel omdat wij…

geen kunst om mensen uit te lezen sinds hun lichaamstaal kan worden verstaan door de laatste emotie en gevoelens sensoren die in neurale prikkeling en enzymatisch elektrische geleiding hun boodschappen doorkrijgen de bekende afweerschermen faalden volledig dag volgers zij hadden door de lichtsnelheid van berichten alleen…

ik zag hoe jij voorzichtig gracieus de koude druppels regen van je bloem- bladeren liet vallen daarna je steel weer rankte om het kleurige bed aan de hemel te tonen klaar voor de zon om met die energie samen wiegend op vleugjes stilte naar het volmaakte om het natuurlijke beeld van een zijn gestalte te geven…

al mijn woorden zijn gejat beladen met hun eigen sores die blijkbaar een noodzakelijke voorrang hadden geld hebben en vreemd doen rollen vaak de rode loper al uit in de verte lonken snel roem en een vette buit om dat kacheltje te laten branden zijn er genoeg ongure types voor handen de artiest krijgt zoveel zorg daarvoor…

hoe jong ze ook zijn de rugzakjes zijn niet aan te slepen op leeftijd passend stop hun ellende er maar in de opvang en de school hebben geen onderwijzers maar enkel socio’s en pedagogen en coaches voor iedere voorkomend klus dag en nachthulp kan evt inwonend gratis antidepressiva alle specialisten op vakgebied in huis ook dagbehandeling…

het is daar waar de mensen inhaken en de pijn langzaam voelbaar wordt die levens verwoest omdat zij zich in een zwak moment lieten raken om het in delen lichter te maken door een andere kijk op het leven waar in de etalage van bestaan zoveel onbereikbaars staan het is de winkel van geven en nemen waar ieder bepaalt wat voor…

ik was groen aan het scheuren omdat het groeien moet maar kreeg het rood voor de ogen omdat het altijd eerst bloeien moest ze zeiden dat onkruid alles snel overwoekerd maar toch vond ik daar de mooiste kleuren klein weggedoken in de beschutting van stallen boer en boerderij waar in de veelheid van gewassen niet op het…

juist als jij mee zou willen stromen met de groene lente zee is alles leeg de energie is verbruikt om zelfs ook maar rechtop te blijven staan bij alle uitdagingen van het bestaan je laat alles gaan om eerst zelf eens even bij de mensen te komen en je reserves in energie aan te vullen nog zou je zo de wereld in willen stappen…

nog ben ik niet uitgetreden maar ontmoet steeds vaker stukjes verleden die zich laten zien pas nu kan ik de puzzel lezen die ik toen niet kon maken omdat ik de harmonie van verbinding niet had mijn heden is een rokend spektakel van korte lontjes bosjes rafels die nog aandacht eisen omdat ze niet klaar zijn en mij de tijd en…

ik zag je lach dansend tussen de stellen op zoek naar eenzelfde timbre ritme en draai hij stond geraakt in de stilte van bewondering volgde jou met stralende ogen als iets unieks in het drukke bewegen blikken schitterden vingers maakten subtiel contact zij nam in alle rust over waarbij haar warmte volgde zo als een imker…

generaties lang heeft het stadse op de boeren neergekeken tot de oorlog kwam met een tekort aan voedsel boeren haalden toen hun gram als het hongerige aan hun deuren kwam die tijden liggen achter ons door kennis techniek en investering productie en marketing in vraag en aanbod bepalen nu het economisch perspectief helaas en…

nog voor de kinderen kwamen deed jij met de nieuwe rugzak al examen zwanger en soepel bevallen goed voorbereid zonder extra geboortepijn in donkere nachten is er al aardig wat afgetobd wat goed lijkt kan nog altijd kleine verborgen gebreken hebben in verwachting doet altijd een pittige aanslag op reserves als grut groot is…

nog net geen trillende horizon maar wel zomers de verre mêlee van hooikleuren met wilde bloemen en knisperend gras in de verte klept de abdijklok zijn twaalf uurtje wereld neemt rust na een vroeg begin waarvan het fris nog in de donkergroene schaduwen hangt generaties oude bomen zien de mieren naar buiten komen met koningin…

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

langzaam maar toch sneller dan verwacht breken stukjes beschaving en schoonheid af waar vroeger alles blonk en voorzichtig schitterde zijn mat en dof nu de traditionele weerkaatsingen van harmonie die er was in ons hart omdat respect voor elkaar het gedrag dirigeerde met norm en waarden uit de opvoeding zo tegenover elkaar…

de gemeente was zacht en begrijpend warm in aandacht en vol hoop op een toekomst met bloemen zij kende de seizoenen van winterse kou en schraalheid tekort voedsel het bidden op onbedekte knieën toch bloeide ook de lach als lente bloemen bracht de verlosser weer in verrijzenis terug met zijn overal heen reizende discipelen…

er waren altijd wel vonkjes die oversloegen vlammetjes die lieflijk dansten op het uitnodigend ritme van blauw gele warmte zij vertelden elkaar geen verhalen maar deelden hun stralend comfort wij schoven wat dichter naar elkaar communiceerden met handen en ogen waar woorden tekort schoten omdat nieuwe opwindende energie…

Snel hebben Je ogen zich alle tinten blauw aangemeten die zij vonden in het zee spel van het prettig warme water waar ook in het diepste zwart de felste emoties contrasteerden in subtropische schakeringen speelden zon en schaduw wisselingen op je snel bruinende huid waar zachte markant ingetogen lichte lijnen de reikwijdte van…

ik zag super lange slanke vingers gretig graaiend in de letterbak naar het ultieme sluitstuk word zij wilden hun beeld een magische uitstraling toedichten met een unieke vondst als nieuw waarmee een wereld wordt ontsloten die lang alleen droomde van een bestaan met een glorieus begin in een universum vol zelfbedachte…

ieder heeft een eigen blik op het verschijnen van een plotselinge bliksemschicht ik grillig lijn en kleur in een gigantische speed elkaar explosief ontladend waarbij het netvliesbeeld de blauwdruk van een persoonlijke werkelijkheid geeft we kijken om ons heen maar dit panorama is een deel van het geheel een volgende blik laat…

in mijn windtaaltje had ik voor iedere situatie een eigen verhaaltje vol tonen lange loopjes geslis gesis en gelispel naar benauwend angstig gefluister luister naar korte en lange aanlopen opzwellend tot een magistraal kort voor de alles vernietigende implosie in de stilte na het nooit verwachte ongeval auditief en visueel ben…

en weer kortwiek ik spastisch mijn balans kent geen evenwicht tussen vallen en opstaan het is gaan tot de dood erop volgt toch heb ik barricades om de vaart te vertragen weer even tijd om bij zinnen te komen voordat de realiteit van mijn dromen effect sorteert en ik alsnog probeer te ontsnappen uit het overschot dat mijn…

ik zie takken tegen een blauwe hemel ze wuiven me toe met kleine cirkels maar ik weet niet waarheen ben overal geweest maar alleen het blauw geeft de geest en boombladeren zingen het lied ik klap en lach op de maat van de wind en ik voel me gelukkig dolblij en eindelijk weer helemaal kind natuurlijk ben je verdwaald hoorde…

ik wil de dood ontlopen want ik ben gaan dromen heb al vroeg contact gemaakt met alles om mij heen voelde aan de aarde en zij warmde terug aaide stenen die spraken elkaar achter mijn rug wuifde naar wolken en vlaagde met de wind had ontzag voor zwaar onweer het donderde zo hard ik leefde in mijn dromen voelde al als kind…

wij zijn aan het graven zoeken naar nieuwe bodems die ons leven en bestaan kunnen dragen de fundamenten voldoen niet meer zijn sleet geworden erop leven wringt steeds meer en doet behoorlijk zeer wij zijn ze ontgroeid omdat wij te lang zijn blijven bloeien zijn blind en te gemakzuchtig om ze te snoeien wij zijn lang gebonden…

ik klokte klassiek drumde sereen alle seconden uit de minuut voordat het uurwerk sloeg een extra systole in voorwaardelijk falen en ook dit keer zal ik het gaan halen met alle kleuren aan de regenboog alleen de pot goud stond een horizon te ver breeduit te blinken is voor de rijken alleen zij kunnen zo ver reiken omdat…

nog zijn ze er met tussenstops van jaren de donker groene gehuchten tegen de hellingen aangeplakt helaas minder glooiend en klein de horizon in een eerder verdwijn door hoge flats direct aan de rand van zee waardoor de terrassen tot op het strand lopen en inpandig logistiek goed beheersbaar zijn en het klimaat beter te regelen…

hij schiep de aarde en bevolkte die met een evaluerend en evolutionair levende mens naar zijn beeld en gelijkenis techniek en creatief sloeg snel de vleugels uit in maagdelijk ontdekken robots waren er al vlot in alle werk dat verlichting zou kunnen geven niet vergelijkend met de mens maar innoverend verbazingwekkend in…

ik heb je gewassen met warmte van zonlicht op een vroege sprankelende lenteochtend en daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten…

je lach deed mij altijd kleuren haalde warmte uit mijn hart dat fermer klopte omdat het ineens weer een stuk meer om handen had waar ik altijd alles eerst overwoog dook ik nu ongezien ad rem tussen woorden in zinnen om zo met een weer nieuwe fris gekleurde draad aan een ander hoofdstuk te beginnen door met alle eindjes van…