Netgedichten

netgedicht (nr. 83.265):

Met zoveel liefde

je verstilde
in emoties
die jij geen
goede plaats
kon geven op
dit moment

veerde altijd op
om met meer
kracht opnieuw
te beginnen
maar je staarde
nu enkel voor je uit

zonder moed
keek naar
je handen
zocht naar
verloren illusies
met zoveel liefde

terwijl tranen
je ogen vulden
met verdriet
omdat het ook
dit keer niet
was gelukt

hemel en aarde
had je bewogen
beloftes gedaan
om het toeval
gesmeekt en
zacht gebeden

nu alles opgeruimd
opgelucht een nieuwe
fase ingegaan tot een
vergeten meter alles op
groen zette en in verwachting
jouw werkelijkheid werd