Netgedichten

netgedicht (nr. 83.305):

Het glazen leven

het glazen leven
spiegelt en
brengt mij terug
zonder beweging
niet geautoriseerd

het kan zomaar
een ander zijn
ik moet de barst
voelen die
iedereen heeft

op een bekende
plaats me desnoods
daar snijden waar
bloed zichtbaar
in beschadiging raakt

eigenlijk ben ik
zelf nog gewond
toen ik de sporen
bloed buiten
stollend vond

gerust gesteld
plakte ik het
lekken af en
hoorde bij de
nieuwe groep

die de wereld
laat barsten die
in samengaan
energie loos de
historie verbrassen

zonder doel
alleen ogen en
smoel gescheurd
in een te grote lach
uitgebarsten

toen het spuug
van de havermelk
op de gewone
tafel in een plasje
natuurwijn lag