Netgedichten

netgedicht (nr. 83.286):

Kreukvrij

mijn schilderij
is nog niet af
ik heb te lang
gewacht met
de laatste streken

de veranderingen
bleven binnen dus
geen subtiele vingers
die kleur kregen in
groeiend bewegen

zij zouden de
zorgvuldig opgebouwde
harmonie onherstelbaar
verstoren door het
veranderde tijdsbeeld

omdat hun schaduw
in een andere tijd
geboren was onder een
expressievere druk en
ruimere mogelijkheden

ik heb altijd naar
harmonie van ronde
lijnen gestreefd maar
zij genazen geen pijnen
door onvolmaaktheden

vaak heb ik gevloekt
tegen het doek als
kleuren contrasteerden
met de vrede die ik met
mijn ziel wilde penselen

in volmaakte rust want
linnen is kreukvrij
maar in het atelier
schilderden alle kleuren
in licht en schaduw mee