Netgedichten

netgedicht (nr. 83.211):

Latent ambivalent

ik wist
in de mimiek
van je gezicht
en uit je lach
een tikje
laatdunkendheid
te distilleren

het zweemde
uit onbekend
door even en
niet lang
genoeg om
het goed te
kunnen duiden

licht sceptisch
is misschien deel
van jouw
oordelen van
de latente
ambivalentie
tussen goed en minder

nog blijft de lach
het mysterie van
constante
welwillendheid
zonder prestatie
dus aanwezigheid
in samen stimulatie