Netgedichten

netgedicht (nr. 83.243):

Het vrouwelijk wachten

buurmans roep
op de vroege
ochtend was het
teken voor de
groep om aan
het werk te gaan

nog glinstert de
nachtkant van het
gewelfde land dat
nog dooiend vroor
in de schaduw
wachtend op de zon

die toen de buurman
zong in koper nog
groener was dan
de zwarte olijven
die langer hangend
in hitte verblijven

stilte was nog onaards
in het vrouwelijke wachten
tot mannen handen
en gedachten ingepakt
hadden voor weer
een nieuwe hete dag

met een fier en
franke lach kwamen
haar en donkere ogen
sluiervrij deuren
lieten de nachtelijke
koelte binnen

gelijk met de
schoonmaak van
van de haman gesprekken
met elkaar en planten
die bloemen lieten dansen
voor het heetst van de dag

Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 18 juli 2024

wlmelker

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: actualiteit

woestijn

wonen

leven

5.0 met 23 stemmen

182

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

wil melker, 9 maand geleden

Beste Max..

weg met de westerse verzuilling.
Er is nog ruimte genoeg
ook geestelijk om met elkaar
te kunnen leven..

|alleen iets verder kijken
dan je eigen piramide hoog is..

succes en dank

wil

Max de Lussanet, 10 maand geleden

Een beeld doemt op in mijn ochtendlijk navelstaren, vleesetend doch niet wetend van het verhalenboek van de vader der geschiedenis, gelardeerd met dichterlijke fragmenten...
zij, gewond wachtend op de terugkeer van haar secret love, in de grotten der woestijn:
the English patiënt...

Geef je reactie op deze inzending: