Netgedichten

netgedicht (nr. 83.320):

Een glooiende zomer

ik raakte
voorzichtig
je arm aan
hoopte dat de
vleug van je huid

in dezelfde stand
zou blijven staan
als bij ons afscheid
na tal van vele
liefdevolle strelingen

jouw rug indachtig
waar willige handen
het jeugdig landschap
een glooiende zomer
hebben gegeven

die daardoor een
ware metamorfose
heeft ondergaan
in een surplus aan
pure vitaliteit

nog nooit heeft
regen zoveel
herstelwerk
gekregen door
harde wind en kou

gelukkig kon de
kwaliteit van jouw
huidig fluweel
tegen een pittig
lief stootje

en herinnerde zich
weer snel de warme
patronen die de
bel luidden voor het
echte sensitieve gevoel